A mostra Mares da Fin do Mundo confírmase, a pesar da súa xuventude, como un dos festivais de cinema imprescindibles do calendario galego. Estamos ante unha cita que se define por un firme compromiso co mar e coa súa defensa, o que lle confire un valor engadido á súa programación. Clausurada recentemente a súa sétima edición (30 de setembro-3 de novembro), os seus principios mantéñense máis sólidos que nunca, demostrando que é posible medrar como evento sen renunciar aos seus valores fundamentais.
Cultura
Unha saúde vizosa e un mercado irregular
A presenza dalgúns dos nomes máis relevantes do panorama literario galego no mercado editorial fan pensar que a saúde das nosas letras segue vizosa. Porén, esta situación non ten reflexo nin na súa difusión nin na súa debilitada implantación social. Unha mágoa que tanto esforzo e tan ben feito sexa pasto dun mercado irregular e impredicible. Botemos unha ollada.
A crise editorial: anemia de lingua e de lectores
Nunca a nómina galega de creadoras e creadores literarios foi tan abundante, plural e diversa. Porén, tal e como quedou de manifesto no informa asinado por Manuel Bragado no número de outubro de TEMPOS NOVOS, o sector editorial vive unha fonda crise. Como explicar esta contradición? Consultamos a un grupo de persoas, todas relacionadas directa ou indirectamente coa creatividade e a industria cultural do país, para tentar atopar unha resposta.
Reedítase en formato dixital a discografía completa de Cosecha Roja
O músico ourensán Carlos Rego anunciou a finais de setembro en redes sociais que toda a música de Cosecha Roja, grupo que fundara en 1988, xa está dispoñible nas plataformas dixitais Spotify e YouTube. Sempre é motivo de parabén dar benvida a iniciativas de...
Unha ollada poliédrica
“Dende que primeiro nos vimos arrastrados pola Grande Recesión de 2008 e, despois, polo Grande Confinamento de 2020 teño para min que as análises previas -como as miñas propias- sobre os retos sociais aos que neste século XXI nos teríamos que enfrontar, foron quedando...
Pinocho: o circo de carpa en galego
Aínda necesitamos o circo, o de verdade e non ese que adquiriu connotacións pexorativas na roda mediática ou na política. O verdadeiro circo de sempre que, canto máis nos sorprende e fascina, máis nos gusta. Para iso as artes circenses tamén tiveron que evolucionar e...
Eliminar a historia do corpo
Unha estrela decadente é desaloxada da última trincheira da súa fama agretada: un programa televisivo de aerobic. O motivo? O seu corpo xa non é novo e, polo tanto, tampouco resulta atractivo para a sociedade patriarcal de consumo. No seu momento máis baixo, unha...
Manolo Rivas e o optimismo do futuro
Afirma Manolo Rivas, flamante Premio Nacional das Letras Españolas, que non é un individuo, senón o herdeiro dunha tradición. Únese así a voces como a música Mercedes Peón, a quen hai pouco sentín dicir que o seu cantar era o de voces que veñen de lonxe e atravesan o seu corpo. Coincido con ambos e discrepo a un tempo . Porque si, Manolo Rivas é herdeiro dunha tradición que o cruza, ergueuse sobre ombros de xigantes e soubo mirar máis alá.
Xesús Alonso Montero: «A clase social dominante consente o galego porque goberna o PP»
Pasados xa 50 anos da publicación do Informe dramático sobre la lengua gallega (Akal, 1973), o libro que inaugurou a Sociolingüística galega, conversamos co seu autor, Xesús Alonso Montero. O foco inicial da entrevista axiña de ampliou inzado de lembranzas, ideas, propostas…
Un Belfast diferente, unha nova visión: secuencias para despois dunha guerra
Semella que o Belfast do filme Kneecap, dirixido por Rich Peppiat, non é aquel Belfast que coñeciches uns anos despois do Proceso de Paz que culminou nos Acordos de Venres Santo; aquel Belfast que gardas na retina e mais, ¡máis!, no corazón. Era un Belfast aínda dolorido. Belfast oeste, de murais que enchen, non sei, quilómetros desas paredes que un día berraron “Abonda xa”, “Liberdade”, “Non á discriminación”, “Abaixo a opresión”… ¡¡”Abaixo a ocupación”!! Falls Road, en cuxo cemiterio choraches perante a tumba de Bobby Sands, e viches tamén o glorioso lugar de lecer, tinguido dunha áurea verde-branca-laranxa, dos tres de Xibraltar, con Mairéad (Farrell) á cabeza. Falls Road de taxis negros conducidos por antigos provos que falan sen inhibicións. Falls Road de intransixentes patrullas policiais camufladas. Falls Road de guías vascos do “Tour Republicano en español”. Falls Road de entrañables ex presos do IRA que resistiron nos Bloques H, e sobreviviron.