Nos albores da autonomía e da democracia, quíxose facer de Galicia exemplo para as comunidades autónomas “de vía lenta” no acceso ao autogoberno. Hoxe, a propia Galicia aspira a ser exemplo para apazugar as ansias de ruptura das comunidades “de vía rápida”.
![[Coloquio] Luísa Villalta: unha voz eterna para un tempo concreto](https://temposdixital.gal/wp-content/uploads/2024/05/coloquio-villalta-1080x675.jpg)
[Coloquio] Luísa Villalta: unha voz eterna para un tempo concreto
O pasado 20 de abril celebrouse un coloquio organizado por TEMPOS NOVOS e conducido pola xornalista Montse Dopico, autora de “Abonda con vivir: Luísa Villalta” (Xerais). Participaron no mesmo Beatriz Maceda, coautora xuntamente con Eli Ríos de “Luísa Villalta. Alma de violino” (Xerais) e a escritora e profesora da UDC Pilar García Negro, que foi boa amiga da homenaxeada.
O 29 de abril publicouse o último dos decretos -o anterior fora o 22- que configuran unha mudanza política e xeracional. Entre os cambios máis notábeis, a degradación de Diego Calvo dende a vicepresidencia da Xunta á Consellería de Presidencia, e a remuda efectiva da cúpula do Sergas. En tempos postpandémicos, e logo de que Rueda considerase que as urnas aprobaran o conxunto do Goberno galego, non deixa de ser unha emenda a moito do que viñeron sostendo nos últimos anos. O baile de altos cargos achégase aos 70 nomes.
Ramón Villares: “A integración europea impulsou unha nova forma de iberismo”
Unha das grandes preocupacións do portugués José Saramago era a necesidade histórica dalgún tipo de iberismo, dun entendemento entre os fillos daquela Iberia para quen Pondal prometía que “a luz virá”. Conversamos con Ramón Villares, que explora esta idea no seu libro “Repensar Iberia. Del iberismo peninsular al horizonte europeo”, recentemente saído do prelo.
Tamén Galicia se rende á incerteza. Pedro Sánchez é o gran supervivente da política española. É moi difícil non caer nos lugares comúns ante figuras así. O autor de “Manual de resistencia” parece investido da mesma “baraka” que os africanistas puñan no ditador aquel que vostedes saben. Sobreviviu a unha traizón dos seus máis próximos e a unha defenestración como secretario xeral. Reconquistou o partido subido a un coche, confundíndose naquelas imaxes o seu entusiasmo co daqueles militantes emocionados que percorrían as cidades con megafonía electoral nos arquivos audiovisuais que retratan as primeiras eleccións democráticas dende a II República.
Manuel Loff, historiador portugués. Medio século da Revolução dos Cravos
As dereitas impuxéronse nas eleccións portuguesas cunha ultradereita en ascenso. Unha viraxe á dereita entre a incerteza e a disputa sobre a memoria do 25 de abril xusto no ano do 50 aniversario da Revolução dos Cravos. Conversamos co historiador Manuel Loff, bo coñecedor das ditaduras portuguesa e española e da política portuguesa polos seus anos como deputado da CDU.
O percorrido pola actauliadade da semana que remata está protagonizado por Alfonso Rueda e a estrea do seu goberno, cun acerto de imaxe e dous conatos de incendio no gabinete.
Mentres a constitución do Goberno galego se fai esperar, Alfonso Rueda promete guerra ao Goberno español cunha dirección de Asuntos Constitucionais. Esta defensa da legalidade cadra mal coa renuncia, breve no tempo, do Concello de Ferrol a sacar contratos en galego. Como pílula positiva, o 31 de maio imos ao fútbol coa Selección Galega.
Rueda promete un goberno continuísta no que, porén, xa rolaron cabezas. Altri e os eólicos seguen mobilizando o ambientalismo galego mentres chegan boas novas para o idioma.
A xunta de portavoces do Parlamento de Galicia ratifica o funeral do autogoberno ao vincular a investidura do presidente da Xunta ás datas adecuadas por cuestións de axenda: que Alfonso Rueda non perda a voda de Martínez-Almeida, alcalde de Madrid. Mentres, Ferrol vese a si mesma no espello de Baltimore.
