Na mesma semana en que Alfonso Rueda quixo botar tebras sobre a contratación da Xunta, era luz o que reclamaban as vítimas do Alvia arredor da documentación que cuestiona a versión oficial do accidente. E chegou ao seu fin o xuízo do caso Samuel Luiz.
Mentres a comisión de investigación sobre a contratación da Xunta en pandemia se encamiña cara a ningures e o PP actualiza o “todos son iguais”, a esquerda galega celebra os seus cónclaves e o xurado delibera no caso Samuel Luiz.
Mentres o Parlamento recoñece a Castelao como primeiro presidente de Galicia, a comisión de investigación sobre os contratos na sanidade encamíñase a fume de carozo cada á nada.
O Parlamento galego, que ten acubillado maiorías absolutas durante a maior parte da súa historia -non é cousa de pórse a comparar pero se cadra había que chamar aos do famoso libro Guiness- funciona decote en dous modos. As cousas saen para diante por consenso ou, como diría Pablo Iglesias en referencia á vaporosa toma dos ceos, por asalto. Isto é: ou o partido maioritario na cámara promove ou se suma a un amplo acordo, ou as leis e iniciativas saen de maneira unilateral. Un problema, na medida en que esta prolongada “liberdade de iniciativa” do Partido Popular esfarelou e desartellou algo que os nenos da autonomía xa nin coñecemos: a cultura do diálogo e do consenso parlamentares. O acontecido esta semana coa comisión de investigación sobre a contratación pública da Xunta no eido sanitario -a pandemia e os sobrecustos do hospital Álvaro Cunqueiro de Vigo- é boa proba.
Debates cíclicos
O Goberno galego comezou un curso político. Catro anos por diante dan para moito, pero Alfonso Rueda non quere deixar todo para última hora como un mal estudante. Enriba da mesa, asuntos como a anunciada comercializadora de electricidade, a conexión de alta velocidade ferroviaria Lisboa-Vigo, a CRTVG ou a AP-9.
O desastroso paso da DINA por Valencia cun centenar de persoas mortas centrou, inevitabelmente, a actualidade política nunha semana que comezou, tamén, coa vista fóra de Galicia, nas voltas e prolongacións do caso Errejón. Sen embargo, isto non significa que non sucedese nada no país. A actualidade en Galicia deixa un premio nacional para Manuel Rivas, a continuación do xuízo polo crime de Samuel Luiz ou a folga na CRTVG.
O galego non remonta
A “Enquisa estrutural a fogares. Coñecemento e uso do galego” deixa un dato alarmante: no seu día a día, o 52,94% da poboación fala exclusiva ou maioritariamente castelán. A situación empeora na franxa de 5 a 14 anos, onde o 32,44% non sabe falar -pouco ou nada- a lingua de Galicia. É difícil adiviñar o futuro do galego, pero pódese facer unha previsión razoábel atendendo á evolución histórica destas cifras. E non é boa.
O galego virtual
Habitamos a sociedade da información. As TIC (Tecnoloxías da Información e a Comunicación) xogan un papel tan relevante nas nosas vidas que seriamos incapaces de manter os nosos hábitos se mañá desaparecesen. Internet, impensábel un século atrás, é inseparábel agora de nós. Incluso o seu alcance e importancia eran dificilmente medíbeis hai apenas tres décadas. Esta nova realidade muda tamén o escenario para o galego.
O Congreso dos Deputados sacou adiante, co voto favorábel da maioría da investidura coa notoria ausencia do BNG -que se opuxo-, a convalidación do decreto-lei de renovación urxente da Radio Televisión Española coa que pretende desbloquear a mudanza dos membros do consello do ente público. Fíxoo nunha sesión marcada polos terríbeis acontecementos en Valencia e o levante español tras o paso da DINA (depresión illada en niveis altos) que deixou preto dun centenar de mortes. O PP e Vox ausentáronse do pleno, botando man da traxedia para construír o relato dun goberno que lexisla sen escrúpulos para controlar con man de ferro os medios públicos mesmo no medio dunha catástrofe nacional.
Volven os debates cíclicos sobre infraestruturas. Nunca acaba de marchar de todo o da AP-9, sobre a que o Congreso aprobou recentemente unha iniciativa que insta ao Goberno español a anular a prórroga da autoestrada, asumindo a xestión directa e, de pasaxe, eliminando as peaxes. A troca de titularidade -pertence agora a un fondo dos Países Baixos- non fai máis que acrecentar a incerteza. Pero, se hai un asunto que sempre asegura titulares en Galicia, é o “aldraxismo”, esa tendencia á mecha curta cando se sente agraviado o país. Ese mesmo aldraxismo impregna os debates cíclicos anteriormente mencionados, e se hai un que ten ese carácter é a cuestión do tren, en calquera das súas variantes, dende que hai máis de 150 anos España comeza a despregar o ferrocarril.
