Nunha unión federal plurinacional os ingresos fiscais da Unión e das nacións ou Estados deben gardar un equilibrio para que a Federación poida cumprir obxectivos redistributivos. A situación actual de Galicia no Reino de España -nun encaixe nominalmente autonómico- está cerca do que atopamos en países federais como Estados Unidos ou Alemaña.
Tirando dunha metáfora da vida civil, o acordo PSC-ERC en Cataluña sería como optar pola separación de bens para unhas cousas, mentres se segue en réxime de gananciais para moitas outras. Diante da ameaza dunha separación, o PSC-PSOE mantería así un matrimonio de gananciais (autonomía) para uns recursos (naturais, financeiros, humanos, enerxéticos, mercados, etc.) dentro do Reino de España, ao tempo que abriría outro de separación de bens nos recursos fiscais.
Se queremos frear a exclusión do dereito a unha vivenda asequible para os residentes todo o ano, imponse frear que unha parte crecente do parque de vivendas para alugueiro se dirixa a ese mercado turístico. Tamén, e urxentemente, en Galicia se non queremos estar na mesma, e preocupante, situación de Madrid. Por iso por vez de empurrar con fondos públicos para que haxa máis vivendas turísticas (como fai a Xunta de Galicia en Vigo) sería mellor que o Goberno, entre outras medidas, favoreza o seu veto polas comunidades de veciños.
Para corrixir desigualdades: Federación ou Confederación?
Agora que no Reino de España toca reformar a fondo o noso sistema autonómico (e non só no eido orzamentario), convén ter claro se o horizonte plurinacional desa reforma debe ser federal ou confederal. En Galicia, se falamos de reducir desigualdades, eu teríao bastante claro.
En 2023, na China a demanda externa restou seis décimas ao crecemento do PIB en troques de sumar, e nos Estados Unidos sumou seis décimas por vez de restar. Un cambio radical de papeis no ano 2023 do que compre tomar boa nota para entender boa parte do que está a pasar polo mundo (guerras comerciais e das outras incluídas). Produto da inflexión das anteriores presidencias de Donald Trump que, nestes asuntos, continuou Biden.
A recuperación da parálise provocada pola pandemia viuse freada polos problemas de abastecemento, o proteccionismo comercial e os conflitos bélicos en Europa e Oriente Medio, que provocaron un intenso proceso inflacionista e unha suba dos tipos de xuro. Así se desprende dos datos do Fondo Monetario Internacional (FMI) sobre a evolución do PIB en grandes áreas do mundo.
Estes días foi aireado un gráfico segundo o cal en Galicia se pode ser un “profesional” moi ben retribuído. O truinfalismo desta información oculta detalles que merecen unha análise máis profunda que amosa unha realidade moi diferente.
Sobre a xornada semanal feminina
A estancada e tan elevada subordinación horaria laboral semella ter unha única excepción: a de quen traballa a tempo parcial, case sempre traballadoras que ademais acostuman están ocupadas deste xeito contra da súa vontade.
Os problemas de fondo para acercarnos máis a lóxica dun sistema federalizante e máis redistributivo pasan sobre todo por facer converxer os esforzos dos máis ricos, o que mantería e reforzaría a actual ordinalidade, e en facer crecentes os beneficios do resto das nacionalidades e rexións segundo diminúe o seu nivel de riqueza por habitante. Sempre co horizonte federalizante de que (á parte das contas da Seguridade Social) os ingresos se xestionen e recaden metade a metade polo Estado e polas nacionalidades e rexións.
Perdendo factores de competitividade nas actividades non turísticas, e dependendo máis a cada paso destas, é improbable que poidamos solucionar os graves problemas de emprego cualificado e de acceso á vivenda dos nosos mozos. Un círculo vicioso no que non vai ser doado poñer un punto e á parte. Provocando unha corrosión social que, combinada cunha pulsión publicitaria extrema ao consumismo desaforado, de non corrixirse con rotundos puntos e á parte, pode levarnos a caer nas mans de mesías e tele predicadores… dun capitalismo aínda máis salvaxe.
