Carta de axuste
E digo eu…
A velas vir
Cara B
Luz de gas
As Claves
Carta de axuste
E digo eu …
A velas vir
Luz de gas
Cara B
Fiadeiro
Nos albores da autonomía e da democracia, quíxose facer de Galicia exemplo para as comunidades autónomas “de vía lenta” no acceso ao autogoberno. Hoxe, a propia Galicia aspira a ser exemplo para apazugar as ansias de ruptura das comunidades “de vía rápida”.
Dos Estados Unidos de 1787 a Unión Europea de 2024
Mentres o obxectivo dos federalistas norteamericanos era preservar e perpetuar a Unión deses Estados, a Europa de 2024 debera centrar os seus esforzos en perpetuar a Unión Europea, ameazada por enfrontamentos e guerras interiores e por potenciais novos abandonos como xa aconteceu en 2020 co Brexit.
Demasiados desafíos globais para a UE?
A guerra de Ucraína debería servir para que Europa abrise un debate e unha reflexión sobre a súa relación futura non só con Estados Unidos senón con Rusia, un veciño co que terá, gústelle ou non, que convivir.
Cara un estado europeo?
Tal como quedou a súa arquitectura máis ou menos dende Maastricht, a UE tiña unha cara de organización internacional (por exemplo, defensa); outra de confederación (cooperación xudicial e policial) e outra de federalismo, e bastante centralizado no caso da eurozona. Pero a crise do 2008, a covid e agora Ucraína, viñeron desequilibrar ese precario equilibrio tripartito. Imos cara un estado europeo?
O debate sobre o modelo de Estado centra esta análise de Albino Prada coincidindo coa convocatoria electoral en Cataluña. Á vista dos resultados de diferentes sondaxes, máis da metade do electorado prefire maiores cotas de autonomía, en posicións que van desde un modelo federal ou confederal até o Estado independente.
O 29 de abril publicouse o último dos decretos -o anterior fora o 22- que configuran unha mudanza política e xeracional. Entre os cambios máis notábeis, a degradación de Diego Calvo dende a vicepresidencia da Xunta á Consellería de Presidencia, e a remuda efectiva da cúpula do Sergas. En tempos postpandémicos, e logo de que Rueda considerase que as urnas aprobaran o conxunto do Goberno galego, non deixa de ser unha emenda a moito do que viñeron sostendo nos últimos anos. O baile de altos cargos achégase aos 70 nomes.
Tres son as iniciativas imprescindibles para desabastecer de osíxeno o golpismo xudicial e mediático: liberar o CXPJ do secuestro no que o mantén o PP mediante un cambio na lei que o regula, unha lei de medios que garanta o dereito constitucional a unha información veraz, e meterlle man ao enxendro da chamada Lei Mordaza.
En realidade, é moi improbable que se tratara dunha xogada calculada. Se foi ese o caso, necesita un xiro de guión. O heroe aflixido ten que transformarse en heroe redentor. Necesita que se produza unha catarse.
A análise dos datos demostra que, para o noso sistema sanitario estar a altura das demandas dunha poboación galega moito máis envellecida que a media española, é preciso un incremento significativo de recursos humanos e materiais.
Mañá, luns, despexarase a incógnita. Con todo, tras a inédita decisión de Sánchez, comezaron a manifestarse os efectos positivos dun tempo morto. Reactivouse a potencia política do espazo progresista. O PSOE deixou de ser un espectador pasivo e ensimesmado. Socios e aliados do Goberno progresista pecharon filas. Quedou á luz a liña de demarcación entre os demócratas e os non demócratas.
![[Galicia 2024] Estratexias erradas e cambios de perfil electoral](https://temposdixital.gal/wp-content/uploads/2024/02/sala-operacions2-18f-1080x675.jpg)
A enquisa postelectoral do CIS aporta datos que merecen a atención dos expertos e da cidadanía. Analízaos para Tempos Dixital Juan Jesús González, un dos sociólogos de maior prestixio en España. Deduce que o PSdG aplicou unha estratexia, a do bibloquismo, que lle resultou fallida, favorecendo tanto á dereita como sobre todo ao BNG. E tamén que se produciron cambios sociodemográficos no perfil dos diferentes partidos.
Tamén Galicia se rende á incerteza. Pedro Sánchez é o gran supervivente da política española. É moi difícil non caer nos lugares comúns ante figuras así. O autor de “Manual de resistencia” parece investido da mesma “baraka” que os africanistas puñan no ditador aquel que vostedes saben. Sobreviviu a unha traizón dos seus máis próximos e a unha defenestración como secretario xeral. Reconquistou o partido subido a un coche, confundíndose naquelas imaxes o seu entusiasmo co daqueles militantes emocionados que percorrían as cidades con megafonía electoral nos arquivos audiovisuais que retratan as primeiras eleccións democráticas dende a II República.
Outro Feijóo é posible
Reforzado polos resultados electorais, Rueda encara a construción da Galicia Conservadora da próxima década. O tempo da Post-Autonomía conservadora, da política despolitizada, do autogoberno destilado como xestión administrativa, e de Galicia como unha sociedade mansa na que o conflito estea expresamente desterrado nos medios. A Coalición Inmobilista traza o horizonte de 2034. Outro Feijóo é posible.
A pantasma de ETA non asusta en Euskadi
Os resultados das eleccións vascas deixan un parlamento conformado por un 72% de deputados nacionalistas, cun incremento relevante de actas para EHBildu que ameaza a primacía política do nacionalismo centrista do PNV en beneficio do esquerdista. O centro-esquerda estatal queda reducido á condición de acólito necesario para formar goberno e a dereita española non pinta nada. E non son estas as únicas conclusións que se poden tirar da xornada electoral.
Manuel Loff, historiador portugués. Medio século da Revolução dos Cravos
As dereitas impuxéronse nas eleccións portuguesas cunha ultradereita en ascenso. Unha viraxe á dereita entre a incerteza e a disputa sobre a memoria do 25 de abril xusto no ano do 50 aniversario da Revolução dos Cravos. Conversamos co historiador Manuel Loff, bo coñecedor das ditaduras portuguesa e española e da política portuguesa polos seus anos como deputado da CDU.
