O partido de extrema dereita español publicou o seu programa económico, cheo de propostas ultraliberais cuxa falta de fundamento e efectos nocivos xa foron sinalados en moitas ocasións.

Carta de axuste
E digo eu…
A velas vir
Cara B
Luz de gas
As Claves
Carta de axuste
E digo eu …
A velas vir
Luz de gas
Cara B
Fiadeiro
O partido de extrema dereita español publicou o seu programa económico, cheo de propostas ultraliberais cuxa falta de fundamento e efectos nocivos xa foron sinalados en moitas ocasións.
O diagnóstico de hai uns meses sobre a evolución do emprego confírmase, e mesmo empeora, porque agora en Galicia o traballo ocupado medido en horas non só non medrou, senón que se reduciu en case un 3%. Mentres, no conxunto do Reino de España as horas de traballo ocupadas medraron nada menos que nun 35%. Un fracaso sen paliativos da economía de Galicia.
A escasas horas de que o Goberno español fixese público o informe sobre o apagamento eléctrico do 28 de abril mantivemios unha conversa con Antonio Turiel e Xoán Doldán, dúas voces autorizadas sobre o colapso enerxético, a fin do crecemento e a necesidade dunha viraxe total na relación do ser humano co seu medio.
Despois de asistir á súa reacción tras o devastador informe da Garda Civil sobre as conversas entre José Luis Ábalos, Santos Cerdán e Koldo García, é imposible fuxir da imaxe dun presidente noqueado. Non se trata só de alguén que sangra pola ferida da traizón senón dun líder político ao que se lle esgotaron os recursos.
A Consellería de Educación lanzou unha cruzada a prol do que chama “neutralidade ideolóxica” nos centros educativos. O obxectivo: un escrupuloso control do que escoita o alumnado nas visitas didácticas e charlas ás que este asista. É un dos asuntos de marca a crónica de Galicia do mes de xuño.
Entre o “váyase, señor González” de Aznar e o “váyase, señor Sánchez” de Feijóo, mediaron Filesa, Naseiro, Roldán, Gürtel, Bárcenas, Púnica, ERES, Ábalos, Cerdán, e todo un longo etcétera que puxo no mapa da corrupción política ao Madrid de Esperanza Aguirre, á Valencia de Francisco Camps, á Catalunya dos Pujol, á Galicia dos Baltar e das extorsións empresariais confesadas polo condenado Pablo Crespo, e un rei Borbón que amasou impunemente mordidas millonarias.
Se finalmente os países da OTAN incrementan o gasto público en defensa nas cifras en que se acordaron no último cumio é que non están pensando na paz, senón na guerra. Tristemente, a experiencia nos di que medidas coma estas son o primeiro paso para novos conflitos ou para o recrudecemento dos xa existentes.
O acordo que alcanzou España coa OTAN para limitar o seu investimento en defensa ao 2,1% do PIB, rexeitando as presións de Trump para elevalo ao 5%, representa un fito de resistencia europea diante das arbitrarias demandas de Washington.
A Universidade de Harvard foi escenario dun número significativo de actos de protesta e denuncia contra Israel por levar a cabo o xenocidio e o exterminio do pobo palestino. A vinganza de Donald Trump non tardou en chegar en forma de despiadado ataque co apoio dos medios de comunicación máis conservadores.
Hai vinte anos, o PP perdía a maioría nas urnas por primeira vez (e única) na historia da autonomía dando paso a un goberno bipartito do PSdeG e o BNG. Un espellismo que durou catro anos e en cuxo fracaso interviñeron diversos factores.
Para que exista unha política de defensa na UE, os Estados membros deberan federalizar as súas estruturas defensivas fóra da OTAN, dos Estados Unidos ou de Gran Bretaña. Ese modelo suporía importantes vantaxes en termos de aportación de fondos e racionalización do gasto.
Tal día coma este hai 20 anos Galicia vivía unha inédita mudanza electoral que puña fin a tres lustros de fraguismo. Unha fiestra de oportunidade para o país progresista que non volveu abrirse até hoxe.
Era previsible que Donald Trump se quixese poñer á fronte da barbarie. Este ataque á soberanía dun país vén ser un novo chanzo na crecente inseguridade e risco de guerra mundial que vive o mundo hoxe en día.
Un estado (Irán) asinante do Tratado de Non Proliferación Nuclear e que acepta as inspeccións (OIEA), foi atacado por un estado veciño (Israel), que nin asina o Tratado nin acepta inspeccións internacionais, e que conseguiu facerse con armas nucleares por fóra do Tratado. Xustifican o ataque en que sospeitan que Irán pretende facer o que Israel fixo con eles.
As Medallas de Ouro de Galicia terminan de perder calquera significación con escollas tan banais coma a deste ano.