Luis Ogando
Luis Ogando
Aínda podemos satirizar

Aínda podemos satirizar

Seis días e 48 horas. Grecia vén de aprobar unha xornada laboral que legaliza a explotación da clase traballadora. Unha explotación que se practica en moitos países, comezando polo noso, mediante horas extraordinarias que nin se compensan con días de descanso, nin se...

Batallar

Batallar

Que a mellor serie estadounidense en emisión sexa unha comedia é un feito extraordinario. Quizais por iso quero dedicarlle un puñado de parágrafos a unha obra que xa recomendei nestas páxinas no pasado: Hacks.   Un relato audiovisual que xira en torno á complexa,...

Frustración 

Frustración 

As emocións e as ideas son as dúas ferramentas máis poderosas, fermosas e perigosas que temos as persoas ao noso alcance. Hai unha emoción á que prestamos pouca atención e que, sen embargo, pode ser a gasolina máis potente para incendiar ideas que transformen o mundo...

Ante o odio dos demais

Ante o odio dos demais

As fotografías son á vez documento histórico e obxecto que transmite unha visión do mundo. Incluso aquelas na que os escenario non é manipulado premeditadamente. Este conflito é intrínseco á propia fotografía, xa sexa como arte, como medio de información ou como...

Reivindicar a Colombo en tempos difíciles 

Reivindicar a Colombo en tempos difíciles 

Cando Os Soprano, A dous metros baixo terra ou The Wire chegaron as televisións estadounidenses primeiro, e do resto do planeta despois, a vella caixa tonta volveuse un medio respectable de creación de cultura audiovisual. Este proceso deuse en chamar a III Idade de...

Humor para sobrevivir 

Humor para sobrevivir 

Pódese crear unha serie rabiosamente feminista protagonizada por personaxes que non o son no máis mínimo? É factible escribir unha obra sobre a sororidade en torno a un grupo de mulleres que se pasan seis capítulos facéndose dano as unhas as outras? Such Brave Girls...

Os ladróns de tumbas so son una gota no mar

Os ladróns de tumbas so son una gota no mar

Un pobo emigrante como o galego sabe á perfección que a terra tira dun como se non fósemos máis que metais gobernados por un imán. Pero no caso do protagonista de A quimera esa pulsión é literal. A terra chámao para amosarlle dúas cousas: tesouros cerimoniais...