Aproveitar que o pontificado de Francisco encara a recta final para desacreditar o seu legado e asegurar nun próximo cónclave a elección dun papa conservador, é o que explica as acometidas que vén sufrindo por parte dos que o teólogo Juan José Tamayo describe formando parte da internacional do odio e a alianza cristofascista.
Segundo o Informe Reuters sobre Tendencias e Predicións en Xornalismo, Medios e Tecnoloxía para 2025, as organizacións de noticias terán que afrontar múltiples desafíos en 2025 que probablemente incluirán novos ataques de políticos hostís, ventos económicos continuos e batallas para protexer a propiedade intelectual fronte ás voraces plataformas impulsadas pola intelixencia artificial.
A pretensión de cantos, con Trump no vértice, conforman a alianza entre as grandes empresas do capitalismo tecnolóxico e financeiro e a extrema dereita mundial é a supremacía dunha elite global supranacional. O que o economista Branco Milanovic chama cesarismo globalizado.
A pregunta coa que encabezo esta carta non é baladí: é o sentimento máis poderoso que a verdade? Levándoa ao terreo da política, e ao das plataformas nas que aniñan cantos fan das redes sociais unha esterqueira, interioriza que estamos expostos aos efectos dunha corrente que desertiza a democracia. Acaba por facela improdutiva e impracticable.
Todos os indicadores sociolingüísticos apunta ao que o galego está máis ameazado que nunca. De non remedialo a tempo, as aspiracións dos representantes do supremacismo lingüístico español de levar o galego a unha vía morta poden acabar por converterse en realidade.
Os neofascistas son o cabalo de Troia que penetra en terreos de conquista para desde dentro ir gañando batallas nunha guerra cultural que ten nas políticas neoliberais, no instrumental da dixitalización e tamén nos actores da política conservadora e socialdemócrata que os normalizan e lexitiman aos seus máis eficaces aliados.
Nun exercicio de funambulismo da peor especie, á vez que renega das mordazas coas que réximes autoritarios atan en curto as liberdades de expresión, de información e medios, Rueda copia deles e fai tábula rasa de todo canto un réxime democrático prevé para impedilo.
Lonxe de botar balóns fóra poñendo o peso da culpa exclusivamente na balanza do tan manoseado sanchismo, ben faría Feijóo en desactivar as mil e unha minas que seguen ameazando a democracia e a convivencia. Como? Colocando o pé no acelerador do plan de rexeneración democrática que Sánchez apenas programou ao ralentí o pasado 27 de xullo.
Malia que a lei europea de medios non tivo oposición, agás a dos grupos ultras como Vox, no Parlamento de Estrasburgo, a proposta de rexeneración mediática que o presidente Sánchez vén de presentar no Congreso, e que basicamente copia a normativa europea de obrigado cumprimento, está sendo duramente contestada polas dereitas. As políticas e as mediáticas. Con multitude de columnistas revolvéndose nun afán por defender non o dereito á información que mandata a Constitución, senón os intereses das empresas que lles dan de comer.
Fóisenos o Justo Beramendi. De madrugada, sen avisar. E deixa entre todos nós un profundo baleiro. Persoal e intelectual. Nunca escatimou tempo e rigor na súa sempre desinteresada colaboración con institucións e entidades que demandaban del unha interpretación histórica do noso acontecer político ou sociocultural. A revista mensual Tempos Novos, e cantos formamos parte deste proxecto de comunicación que el contribuíra a fundar, contou tamén coa aportación, sempre lúcida, independente e comprometida, das súas agardadas crónicas políticas. Mes a mes, desde hai 27 anos. Do que se veu beneficiando ultimamente Tempos Dixital. Para termos unha idea globalizadora da súa personalidade e da súa obra, así como do que representou no campo historiográfico e no do compromiso cívico co seu país de adopción, reproducimos a laudatio que o director dos dous medios citados pronunciou cando Justo Beramendi recibiu no 2008 o Pedrón de Ouro, na Casa da Matanza, en Padrón.
