Semana de fendas nas posicións teoricamente comúns: a dos baróns do PP contra a condonación da débeda autonómica, e a das alcaldías contra a peaxe da AP-9.

Semana de fendas nas posicións teoricamente comúns: a dos baróns do PP contra a condonación da débeda autonómica, e a das alcaldías contra a peaxe da AP-9.
Para falarmos sobre a problemática da vivenda, xuntamos dúas voces acreditadas: César Portela e de Daniel Pino. O primeiro, figura imprescindíbel da arquitectura galega contemporánea. O segundo, urbanista de renome, director do Instituto Galego de Vivenda e Solo durante o gran pulo funcional dese organismo.
Alleo ás polémicas locais en Galicia, o presidente da Xunta aproveitou a súa xira europea para reforzar o seu perfil institucional. No país, mentres, a política local deixa distintos graos de polémica durante o último mes na Coruña, Compostela, Viveiro ou Outes.
Custa moito acreditar nunha vontade sincera por parte de quen gobernou corenta anos o país abdicando gravemente do seu deber normativo de promoción lingüística. O que lle cómpre ao galego non é ritualismo.
A moción de Cariño que permitirá retirar o nome do expresidente da Xunta de Galicia Manuel Fraga da principal vía da localidade é un espello que pon os conservadores de fronte coas súas propias contradicións: é moi difícil repartir carnés de demócrata sen que alguén nolo reparta a nós.
Antón Costa exerceu un papel senlleiro, tanto como docente como decano da Facultade de Ciencias da Educación da Universidade de Santiago de Compostela. Tamén como presidente de Nova Escola Galega, director do Instituto de Ciencias da Educación da universidade compostelá e presidente da Sociedade Española de Historia da Educación. Conversamos, nunha tarde de inverno, baixo os altos teitos do claustro do Museo do Pobo Galego, deixando ir a parola entre o hoxe, o onte e o mañá.
Vivimos tempos reaccionarios. O momento utópico sinala para a dereita e carga os berros agraviados de La Vendée. Baixo este paraugas sombrío, o mundo todo muta e retrograda. Máis alá da gañancia de adeptos dos partidos de extrema dereita, todo o discurso público, todo o amplo campo onde se pode pór o foco, se despraza. E isto afecta a todas as dereitas, tamén a aquelas que se perciben de orde, un chisco centradas, grises e impermeábeis ás emocións que percorren o mundo. Coma o PPdG.
A semana galega deixou dúas novas que, aínda afacéndonos aos primeiros compases da restauración trumpista nos Estados Unidos e a deportación de milleiros de persoas -está por ver o impacto no mercado de traballo do país- pon de manifesto o fenómeno do racismo e a explotación de persoas do Sur global nas nosas latitudes ou, fóra delas, por parte de empresas e persoas galegas.
Esta semana a actualidade estivo ligada á temperatura. Por unha banda, a Xunta presumiu dun suposto refuxio climático galego en FITUR. Pola outra, os ánimos incendiáronse no PSOE compostelán coa expulsión de case todo o o grupo municipal.
Esta semana Galicia apareceu inzada de narrativas ligadas á extrema dereita. Dende unha mal disimulada aporofobia camuflada baixo a cruzada antiokupación á posta baixo sospeita das persoas que precisan dunha baixa laboral, sen esquecer o negacionismo histórico, nesta ocasión sobre a illa de San Simón, para cuestionar todo o que cheire a memoria democrática.