Tal día coma este hai 20 anos Galicia vivía unha inédita mudanza electoral que puña fin a tres lustros de fraguismo. Unha fiestra de oportunidade para o país progresista que non volveu abrirse até hoxe.

Tal día coma este hai 20 anos Galicia vivía unha inédita mudanza electoral que puña fin a tres lustros de fraguismo. Unha fiestra de oportunidade para o país progresista que non volveu abrirse até hoxe.
Non o ten doado Sánchez para recuperar a confianza perdida e para rematar a lexislatura, xa que as dereitas extremas intentarán intensificar aínda mais o brutal acoso actual.
A fronte xudicial conservadora decide xogar a fondo as súas cartas, aínda que sexa a modo golpista para conseguir derrubar este goberno.
O imprevisíbel colleunos a todos de sorpresa, como é de rigor. Mesmo se despois se soubo que Rede Eléctrica advertira hai meses do risco de desconexións severas, a sorpresa daquel luns xa ninguén nola quita, excepto aos profetas da hecatombe. Como dicía un profesor meu hai moitos anos, “acabada a guerra, todos coroneis”.
Alberto Núñez Feijóo esfórzase en alimentar a teoría do caos, segundo a cal España é cada vez máis un Estado fallido, unha ditabranda que ten sometidos os tribunais e os medios de comunicación. Perfecciona aa senda iniciada en 2023, cando o líder do PP, incapaz de formar unha maioría de investidura, puxo por primeira vez en dúbida a lexitimidade do Goberno elixido polo Congreso. Un camiño sen retorno que sementa de nuboeiros o que queda de lexislatura e anticipa unha disputa electoral dunha violencia verbal e mediática sen precedentes.
O avance da extrema dereita certifica a decadencia dunha Unión Europea incapaz ante a guerra en Ucraína, o xenocidio en Gaza e o trumpismo.
Amais da baixeza moral, sorprende a falta de reflexos políticos do PP e Nuñez Feijoo ao non ser quen de ver que a masacre en Gaza sacode as conciencias de Europa.
Recentemente, abriuse un debate arredor da conveniencia de dar dereito de voto aos adolescentes entre 16 e 18 anos, formulado pola banda esquerda do Goberno, a cal sería prexudicada.
Alfonso Rueda subiu ao estrado cunha lección ben aprendida e unha rama de oliveira na man estendida, ao tempo que agochaba, na outra, un mazo que descargou non poucas veces durante a sesión. Co traxe patriótico máis apertado que nunca, Rueda reivindicou un “autonomismo útil” para presumir da transferencia da competencia do litoral, unha vitoria senlleira, en todos os sentidos da palabra, tras tres lustros de seca competencial.
Na estratexia deseñada desde a rúa Génova para derrubar o Goberno, aproveitando a súa debilidade parlamentaria, todo vale. Desde aliarse cos seus inimigos, ata cuestionar a credibilidade do poder xudicial, paralizar a lexislación de vivenda ou ignorar os dereitos de miles de menores non acompañados. Aínda que iso signifique seguir desprazando o centro de gravidade do ideario do PP cara ás posicións da extrema dereita de Vox.