A maxistrada do Contecioso de Ferrol sentenza vulneración dos dereitos fundamentais do edil veciñal, Xosé Manuel Pérez Sardiña, e rebate as alegacións do alcalde, Fernando Couce, que se escudaba en que a Xunta de Delegados xa existía: “Lo único que implica es que la creación de dicho órgano en el anterior mandato no fue impugnado judicialmente ni analizada su legalidad”.
En contraste cos nosos “curmáns” bretóns, nós os galegos en xeral non presumimos da actividade pirata e corsaria do noso pasado. Máis ben a agochamos, sobre todo a de certas familias de poderío económico da Coruña, Vigo ou de Compostela.
Coñecemos moi pouco da abundante presencia de negros escravos na Península, da continuada participación española no tráfico do Atlántico, e de que España foi un dos últimos países do mundo europeo e americano en abolir a escravitude. Un sorprendente silencio que axudamos a romper.
Piratas e corsarios de antano
Quen sabe que a fortuna das familias burguesas dos Barrié e de Eusebio da Garda fíxose en boa parte mediante o tráfico de escravos? Quen, que a cidade coruñesa foi un importante porto corsario e negreiro ata ben avanzado o século XIX? Quen, que o Estado Español foi un dos últimos en abolir a escravitude? Por que non se fala practicamente nada disto nos manuais de Historia que se estudan nos centros de ensino?
![[Entrevista] Carlos Barros, historiador](https://temposdixital.gal/wp-content/uploads/2023/06/IMG_2630-1080x675.jpg)
Despois de militar no Partido Comunista de Galicia, Carlos Barros retoma en democracia a súa vocación intelectual, que o leva ata a docencia e a investigación na universidade. A súa tese de doutoramento, centrada nunha das etapas máis ficcionadas da nosa historia, a que se corresponde coa revolta irmandiña, en plena Idade Media, comprometeuno no afán por desvelar documentalmente o que realmente sucedeu: que os Irmandiños, contra a versión oficial, non foron derrotados.
Catedrático de Filosofía política e investigador na universidade do País Vasco, e titular da Cátedra Intelixencia Artificial e Democracia no Instituto Europeo de Florencia, Daniel Innenarity (Bilbo,1959) é tamén un dos pensadores máis prestixiosos (a revista Le Nouvel Observateur incluiuno hai anos entre os 25 de máis renome internacional), tendo recibido premios como o Nacional de Investigación Menéndez Pidal na área de Humanidades do último ano.
Despois do ciclo de gobernos progresistas (2002-2014) e do retorno dos gobernos conservadores (2015-2019), América Latina arrinca 2023 con máis incertezas que certezas e máis desafíos que consensos, cunha segunda onda de gobernos progresistas moi distinta á anterior e nun contexto moito máis complexo. [Un artigo de Palmira Chavero]
![[Entrevista] Xabier Vázquez Pumariño, biólogo e consultor ambiental](https://temposdixital.gal/wp-content/uploads/2023/06/XVPUMARINO-1.jpg)
Xabier Vázquez Pumariño traballa desde hai tres décadas na conservación de especies ameazadas, no seguimento da fauna e flora, en procesos ecosistémicos, implantación de programas de sostibilidade e avaliación de proxectos. Exerce, ademais, como consultor ambiental en eidos como os da ornitoloxía, o desenvolvemento sostible e a cooperación, tanto entre nós como en diferentes países latinoamericanos. [Por Manoel Barbeitos]
![[Entrevista] Senén Barro, director do Centro de Tecnoloxías Intelixentes da USC](https://temposdixital.gal/wp-content/uploads/2023/06/senen_barro2-1.jpg)
Senén Barro dirixe o CITIUS (Centro Singular de Investigación en Tecnoloxías Intelixentes da Universidade de Santiago), un dos oito centros de investigación do Sistema Universitario de Galicia e a referencia galega en investigación en Intelixencia Artificial. É un dos máis cualificados expertos e gran coñecedor do que nos depara o desenvolvemento da IA. [Unha entrevista de Manoel Barbeitos]
Calquera no Reino Unido que se imaxinou que vivía nunha democracia representativa voltou á realidade coa morte de Isabel II. Os horarios de televisión foron varridos a un lado. Os presentadores deberon vestir de negro e falar en voz baixa. As portadas foron uniformemente sombrías. Os medios británicos reivindicaron ao unísono o legado intachable da Raíña. Westminster, mentres, foi desposuído de esquerda e dereita. [Un artigo de Jonathan Cook]
