Isto que a impasibilidade do presente chamará peronés, tibias, fémures, botas vellas, foron noutro tempo xente. Persoas vestidas con roupas e ideas, coas conviccións suficientes como para mantelas. Isto que a neutralidade descolocada da contemporaneidade chamará...
A esquerda ten episodios preocupantes de narcisismo nos que acaba por atribuirse un protagonismo do espazo político que na práctica está operativamente ocupado pola dereita. Por definir unha representación que, a pesar do que dixesen cando o fin da historia, non...
Non existe a morte. É un constructo cultural que imos alimentado de importancia e inevitabilidade. Con máscaras, tratamentos, receitas, filosofías, literaturas, cruces, pedras por riba das lápidas. Co paradoxo de saber que cando desapareces, todo o mundo dá as...
Cando se pronunciaba o topónimo Toén en Ourense quedaba colgando algo perturbador ou insultante, unha sombra, unha ficción. Como pasaba citando Conxo en Santiago. Esa nube no horizonte do nome era un hospital psquiátrico e a mala conciencia de que cando sinalas alguén...
Algunhas familias do mundo teñen máis televisores que integrantes. Non digo pantallas. Televisores: co seu mando a distancia, cos cables ensarillados e o pó descansando sobre a súa traseira. O televisor é a parte máis confiable da familia. Segundo quen escribían a...
As advertencias non serven para nada. Como eses carteis de par das vías do tren que din que está prohibido camiñar por elas. A advertencia non está aí para preservar a seguridade do camiñante senón para salvagardar a responsabilidade de quen xestiona as vías. Esta...
Despois de pasar media vida observando paxaros, seguía sen entender os seus comportamentos. Dos paxaros. Apegados a quedarse onde lles cae de comer cando poderían estar en calquera outro sitio. Aficionados ao barullo ou a deixarse espantar en lugar de buscar un espazo...
As bucólicas
A frase era: ti rascas en calquera galego/a e enseguida sae o agricultor/a que leva dentro. Non houbo matiz sobre se o tal agricultor/a era de antes da concentración parcelaria, de despois, da Idade Media Baixa, que foi antes da concentración parcelaria. Non houbo...
Desprazamento perpetuo
Mercedes é un nome mítico da emigración galega. Nin por unha santa, nin por unha raíña. É unha marca de coche que quería dicir que os sacrificios non eran inútiles. Foi no que a emigración coincidiu con Janis Joplin aínda que nin uns nin a outra calculasen facer a...
-Vente con nós, que hai merenda. Que nos leva o vento. Escóitase a música. Hai boureo. E así todas as festas. Provocando unha resposta masculinamente seria. Entendida como desprezo aínda que podería ser responsabilidade, concentración ou parálise. -Pero déixate levar!...
