Nos meus vinte lin a Eça, rendida, por suposto, e tamén golpeada por un final que, en realidade, daquela non era quen de asumir. Nese final memorable, Queiroz falaba do fracaso dos ideais da xuventude, e non se refería só á mocidade do protagonista, senón a todas as...
Bruno Delavigne
Bruno é alto, moreno, de complexión atlética. Bruno é o CEO dunha empresa dedicada á alta perfumería e ten un enorme despacho que dá á bahía de San Francisco. É desde aí desde onde fala comigo cada día. Bruno e a súa fermosísima voz, cálida e forte a un tempo....
Detrás das conversas hai un runrún, unha música sen letra. Camiñamos, facemos case as mesmas cousas ás mesmas horas, como impoñéndonos o corsé que nos ampara e nos permite unha velocidade insensata cara a algo que se esfuma por pura inconsistencia. Luces, brillos,...
Reproducimos o texto lido pola autora no acto contra as violencias machistas organizado o 25 de novembro de 2024 pola Concellería de Igualdade do Concello de Tui.
Que envellecer non é apto para mexericas vouno tendo cada vez máis claro e tamén que a muller envellecida é un dos tipos humanos que máis tende a ser borrado, a desaparecer. De feito non podemos recordar practicamente ningún personaxe substancial, ningún rexistro de...
Menopausa e transhumanismo
Este verán no medio dun congreso, na pausa do café, mentres charlaba animadamente cun grupo de profesoras de literatura e estudos culturais da UAM de México, deixei caer a palabra “menopausa”. Unha delas, aínda na trintena, mudou a cara e fixo de xeito automático un...
Paraíso
O verán é un enorme globo rosa e laranxa, brisa quente que acariña os ombreiros espidos, o verán é un festín vexetal, cheo de corolas e pistilos, de froitos carnosos que penden de talos verdísimos que medran conforme os miras. Así, estendendo os seus tentáculos nunha...
Enfermar abre os ollos ou cega? Esa é a pregunta que me fixen insistentemente durante os días, os meses longos, que seguiron ao meu diagnóstico.
Metamorfose
O noso Cunqueiro é da estirpe dos excéntricos, dos raros, dos que se empeñan en facer verosímiles materiais, en apariencia, imposibles.
Esta xeración Z ten diante un panorama político e institucional devastador, feo aos seus ollos, feo desde os tempos da súa máis tenra infancia alá polo 2008. Non nos representan, din, e, ou non van votar ou votan polos fachas, imbuídos de novo vigor, de novidade, eles que eran o máis cutre do territorio, tristezas que expiar para as anteriores xeracións.
