Alén dos espellos arquivos

[Alén dos espellos] Woody Allen, a cultura sexi e o intelectualismo

by Miguel Vázquez Freire | Alén dos espellos, Gran angular

Ben se podería dicir que, no cine USA, Woody Allen é o prototipo de intelectual. Non hai dúbida de que o seu atractivo para as mulleres, nas películas por el protagonizadas, ten moito que ver coas súas habilidades no eido do intelecto: coñecementos culturais, citas enxeñosas, capacidade dialéctica.

[Alén dos espellos] O anti-intelectualismo no cine e o discutible pasado sexi da cultura

by Miguel Vázquez Freire | Alén dos espellos, Gran angular

Un semanario que se difunde a escala estatal xunto con varios xornais publicou este titular na súa portada: “Xa non é sexi ser culto?” Recollía as respostas de varias personalidades da cultura, case todas ben interesantes na súa diversidade (e obrigada brevidade). O que a min me chamou a atención é que aparentemente ninguén cuestionaba a premisa da pregunta, é dicir, que en efecto houbo un pasado en que ser culto constituía un atractivo engadido no exercicio das artes amorosas.

[Alén dos espellos] Guerras no prime time

by Miguel Vázquez Freire | Alén dos espellos, Gran angular

Cando Broncano decidiu facer público o veto de El hormiguero que o deixou no último momento sen o seu entrevistado desa noite e pechou o programa con quince minutos de imaxes de animaliños, confeso que me pareceu unha forma de protesta ao principio enxeñosa, mais logo excesiva. Cambiei de canle.

[Alén dos espellos] O problema sanitario no cine USA ou Mata ao malo mais non cambies nada máis

by Miguel Vázquez Freire | Alén dos espellos, Gran angular

En 1997 Francis Ford Coppola estreou The Rainmaker (en España distribuída co título Legítima defensa). En 2002, Nick Cassavetes estrea John Q cun estelar Denzel Washington ao fronte do reparto. Son exemplos do debate sobre o modelo sanitario dos Estados Unidos no cinema e o malestar que xera. O mesmo que explica as reaccións ao asasinato de Brian Thompson.

[Alén dos espellos] As catástrofes nas pantallas

by Miguel Vázquez Freire | Alén dos espellos, Gran angular, Ideas

Lanzo unha rápida ollada sobre o modo en que o cine ten tratado o tema das catástrofes. Un cine que se fixo popular nos anos 70 da pasada centuria (Aeroporto, Terremoto) e desde entón vive eventuais rebentos (Twister, Volcano, 2012). Deixo de lado o subxénero límite posapocalíptico (zombis e demais) dos que xa me teño ocupado nesta mesma sección. Cales son as constantes que adoitan definir estes filmes?

[Alén dos espellos] A ciencia e o espectáculo

by Miguel Vázquez Freire | Alén dos espellos, Gran angular, Ideas

Os responsables de Colón ADN aplicaron os recursos do espectáculo televisivo, mais non para logo desmontalo e amosar a diáfana precisión do ditame científico, senón para inverter os termos: dous pases máxicos invocando a ciencia, cuxos rigorosos procedementos nunca se amosan senón que se escamotean, para que logo toda a audiencia se sinta obrigada a aceptar o que eles deciden… que Colón non foi xenovés senón español e xudeu. O problema é, ao meu parecer, dobre porque afecta a dous campos científicos, o da historia e o da xenética.

[Alén dos espellos] Tres momentos da memoria

by Miguel Vázquez Freire | Alén dos espellos, Gran angular, Ideas

Dúas películas (La virgen roja e Soy Nevenka) e unha serie de televisión (Las abogadas) coinciden en ofrecer unha visión sobre tres momentos da historia de España desde unha perspectiva que concede á muller o primeiro plano.

Neurotípicos e neurodiverxentes

by Miguel Vázquez Freire | Alén dos espellos, Ideas

De cando en vez déixome arrastrar cara ao pracer culpable de afeccionarme a algunha serie desas do xénero “Quen o fixo?”. Poño como condición que non aparezan asasinos en serie, mais é difícil atopar algunha en que estes non se coen nalgún episodio.

[Alén dos espellos] Máis sobre o profesor como heroe contemporáneo

by Miguel Vázquez Freire | Alén dos espellos, Cinema, Gran angular

Quero ampliar a visión do heroico docente, que enunciaba no meu comentario de Entre les murs (Laurent Cantet, 2008), con dous filmes recentes: El maestro que prometió el mar (Patricia Font, 2023) e Radical (Christopher Zalla, 2023). De novo, trátase de filmes que reconstrúen “feitos reais” e de novo repito que o que me interesa deles é o que na anterior entrega chamei a “verdade xeral”. A experiencia do mestre republicano catalán Antoni Benaiges na escola rural dunha pequena vila castelá no limiar da guerra civil española, e a do profesor mexicano Sergio Suárez Correa nunha escola dunha pequena cidade fronteiriza cos Estados Unidos hai pouco máis de dez anos, ofrécennos unha perspectiva ben diferente da de François Bégaudeau no seu centro de secundaria da banlieu parisina.

[Alén dos espellos] O profesor como heroe contemporáneo

by Miguel Vázquez Freire | Alén dos espellos, Ideas

Interésame a verdade xeral do que o filme describe, á marxe dunha fidelidade a uns determinados feitos concretos. Esa verdade xeral é a constatación de que na maioría dos países occidentais ditos “avanzados” se está xeneralizando un progresivo deterioro dos centros de ensino público encargados da escolarización da poboación de familias de clase traballadora, especialmente daquela de orixe inmigrante e racializada. Deterioro que converte en case misión imposible o labor do profesorado, enfrontado a un alumnado previamente persuadido de que nada do que faga nas aulas lle vai supoñer ningún cambio na súa vida.