Antonio Diéguez, autor de La ciencia en cuestión: “Falta unha mellor comprensión da ciencia como institución”.
Antonio Diéguez, Catedrático de Lóxica e Filosofía da Ciencia na Universidade de Málaga, atesoura unha recoñecida traxectoria como investigador no eido da epistemoloxía evolucionista, a Filosofía da Ciencia e da Tecnoloxía e o Transhumanismo. Recentemente vén de sumar á súa ampla bibliografía "La ciencia en cuestión: Disenso, negación y objetividad" (Herder, 2024), obra sobre a que centramos o diálogo que con el mantivemos.
A xentrificación como práctica especulativa
O desprazamento da poboación e das actividades tradicionais para destinar os espazos a usos turísticos é un mal que afecta xa á totalidade das cidades galegas. O Papagaio e a Dársena na Coruña, ou os cascos vellos de Vigo e Compostela son exemplos de xentrificación e evidencian a necesidade de novas políticas urbanas capaces de frear a especulación que este fenómeno provoca.
![[Alén dos espellos] Máis sobre o profesor como heroe contemporáneo](https://temposdixital.gal/wp-content/uploads/2024/08/El-maestro-que-prometio-el-mar-1080x675.jpg)
Quero ampliar a visión do heroico docente, que enunciaba no meu comentario de Entre les murs (Laurent Cantet, 2008), con dous filmes recentes: El maestro que prometió el mar (Patricia Font, 2023) e Radical (Christopher Zalla, 2023). De novo, trátase de filmes que reconstrúen “feitos reais” e de novo repito que o que me interesa deles é o que na anterior entrega chamei a “verdade xeral”. A experiencia do mestre republicano catalán Antoni Benaiges na escola rural dunha pequena vila castelá no limiar da guerra civil española, e a do profesor mexicano Sergio Suárez Correa nunha escola dunha pequena cidade fronteiriza cos Estados Unidos hai pouco máis de dez anos, ofrécennos unha perspectiva ben diferente da de François Bégaudeau no seu centro de secundaria da banlieu parisina.
![[Alén dos espellos] O profesor como heroe contemporáneo](https://temposdixital.gal/wp-content/uploads/2024/07/entre_les_murs-fotograma-1080x675.jpg)
Interésame a verdade xeral do que o filme describe, á marxe dunha fidelidade a uns determinados feitos concretos. Esa verdade xeral é a constatación de que na maioría dos países occidentais ditos “avanzados” se está xeneralizando un progresivo deterioro dos centros de ensino público encargados da escolarización da poboación de familias de clase traballadora, especialmente daquela de orixe inmigrante e racializada. Deterioro que converte en case misión imposible o labor do profesorado, enfrontado a un alumnado previamente persuadido de que nada do que faga nas aulas lle vai supoñer ningún cambio na súa vida.
Gerald Raunig é filósofo e teórico da arte. Conversamos con el arredor de Dividuum e Desamblaje, dous ensaios da súa autoría que constitúen un amplo programa de revisión crítica do pensamento de esquerdas.
![[Alén dos espellos] Europa non ten quen a filme](https://temposdixital.gal/wp-content/uploads/2024/06/Fotograma-de-Europa-Europa-Agnieszka-Holland-1990.jpeg)
A miña percepción é que a idea de Europa carece de épica e é evidente que os relatos con éxito (pola súa recepción masiva, sexan logrados ou non esteticamente) na gran pantalla (tamén na pequena) adoitan estar asociados coa épica da aventura, xeralmente bélica. Se Europa é asociada directamente coa UE o fracaso épico semella tornarse insuperable: non hai nada máis antiépico que a burocracia e a UE tense gañado, merecidamente ou non, o recoñecemento de frío aparello burócrata.
Martín Correa-Urquiza: “Sen curiosidade imos rematar sendo nunha sociedade zombi”.
As coñecidas e recoñecidas teorías de Marín Correa-Urquiza sobre o saber profano non quedaron conxeladas nas páxinas da súa tese de doutoramento, senón que están materializadas en diferentes proxectos prácticos. Conversamos con el deles, e especialmente dun dos máis coñecidos, Radio Nikosia, a primeira radio de saúde mental en España.
Concibín inicialmente este artigo coma unha análise comparativa entre tres textos: Folie et déraison. Histoire de la folie à l’âge classique (Michel Foucault, Plon 1961), Histoire de la folie de l’Antiquité à nos jours (Claude Quétel, Tallander 2013) e Pequena...
![[Alén dos espellos] As guerras das pantallas](https://temposdixital.gal/wp-content/uploads/2024/05/civil_war-1080x675.jpg)
A hipótese dunha nova guerra civil que divida ao país en dous non é inédita, xa estaba por exemplo en O conto da criada, a novela de Margaret Atwood e a serie de televisión nela inspirada. Nese mesmo territorio se desenvolve a trama de Civil War.
Cada día somos máis!
"Somos realmente unha humanidade?" "Cómo xustificar que somos unha humanidade se máis do 70 por cento están totalmente marxinados do mínimo exercicio do ser?" "A humanidade é un club?". Estas preguntas e provocacións do filósofo amerindio Ailton Krenak (Minas Gerais, 1953) tiradas do seu libro Idéias pra adiar o fim do mundo (2019), poden ser un bo punto de partida para situar o noso pensamento dentro do marco contracolonial no que semella urxente ubicarse nestes tempos de catástrofe antropocénica.
