A implantación da enerxía eólica mariña en Galicia supón unha oportunidade para a nosa terra. Podemos ceder os nosos mares a empresas con solucións rápidas ou podemos esixir que este cambio de produción da enerxía impulse tamén outros sectores. Podemos poñer as nosas costas á vangarda de Europa.
Unha das razóns mais decisivas da actual deterioración da noción de sistema económico deriva da súa errada identificación coa mera produción de bens e servizos.
Atrévome a afirmar que a decisión aprobada no Congreso dos Deputados de desprotexer o lobo nas poboacións do Norte do Douro responde a unha mentalidade medieval, pois non hai razóns científicas nin económicas nin, xa que logo, sociais que a xustifiquen.
Traballar e prepararse para minimizar a contribución das áreas urbanas ao cambio climático debe ser un compromiso real por parte das entidades locais e do resto das administracións, como das empresas situadas nelas, así como por parte da cidadanía.
O novo escenario coa presidencia de Trump fai máis urxente a necesidade de actuar e un maior liderado da Unión Europea. Os próximos anos van ser decisivos na loita contra o cambio climático.
ALTRI: a codicia insaciable
A manifestación do 15 de decembro representa a culminación -de momento- da contestación popular á implantación do proxecto da pasteira na Ulloa. Científicos e científicas de diversas disciplinas argumentaron tamén en contra da instalación. Visto o visto, se ao goberno galego lle quedara un ápice de dignidade, non cabería outra medida máis racional, sensata e democrática que a da paralización inmediata. Pero non. O goberno galego insiste teimudamente nas súas supostas bondades.
Unha bomba de reloxería climática
O Grupo Intergobernamental de Expertos para o Cambio Climático da ONU (IPCC) advertía en 2021 que o Mediterráneo é unha zona de alto risco por temperaturas e precipitacións extremas. Un mar que elevou a súa temperatura en 2ºC respecto do últimos vinte anos, alcanzando os 30º C o pasado verán. O seu gran quecemento é unha bomba de reloxaría que seguirá estalando. É algo que non se pode ignorar, porque facelo implica graves consecuencias. O negacionismo climático mata. A ciencia baséase en estudos e evidencias, por iso hai que facer caso á comunidade científica.
![[Para outra teoría das catástrofes] O capitalismo mata](https://temposdixital.gal/wp-content/uploads/2024/11/dina-valencia-inundacion.jpg)
[Para outra teoría das catástrofes] O capitalismo mata
Malia existir atinadas análises, lexislación “ad hoc”, medios económicos e intelixentes propostas para palialas e incluso para evitalas, periodicamente asistimos a catástrofes de todo tipo con cada vez máis graves consecuencias. Que é o que fai que unha e outra vez rompan as balsas tóxicas das mineiras? Por que xigantescos petroleiros sofren accidentes causando contaminantes verteduras? Por que grandes inundacións asolagan extensas zonas poboadas coa dramática consecuencia de centos de vítimas? Son algunhas das preguntas ás que este artigo busca resposta.
Vén de concluír en Bakú (Acerbaixán) a chamada COP29, un cumio climático máis celebrado ao abeiro das Nacións Unidas. A avaliación deste non difire moito do de calquera dos 28 anteriores. Os seus acordos poden cualificarse como insuficientes e serodios. Mais tamén poderiamos considerar a COP como un fracaso ou unha traizón, se contrastamos os seus cativos resultados coa dimensión e urxencia do desafío climático.
Reformular a relación entre economía, sociedade e natureza
Coa aprobación o pasado mes de xuño da Lei de Restauración da Natureza, os Estados deben intervir de aquí a 2050 na restauración das zonas terrestres e marítimas degradadas no seu territorio coa fin de recuperar a calidade dos servizos que os ecosistemas nos prestan.
