Nos últimos corenta e cinco anos Galicia pasou de ter nove de cada cen ocupados pasamos a ter só apenas cinco. Unha caída de case o 50%. Se mantivésemos o peso no total da ocupación do Reino de España precisariamos ter novecentos mil ocupados máis, e superar así os dous millóns.
Moito se fala ultimamente sobre se os ingresos fiscais derivados da súa riqueza (PIB) deberan quedar en cada nacionalidade ou rexión do reino de España. E tamén que a orde ou ranking do PIB non debera verse alterado pola intervención pública. Do que non se fala tanto é de que esas caixas estancas e esa xerarquía depende doutras caixas que están abertas de todo, e de outras xerarquías invertidas.
A grande banca española quéixase de que paga moitos impostos. Unha queixa que non deixa de producir certo bochorno e que se converte en escándalo cando é o Banco Santander, onde manda a familia Botín, quen se queixa.
Este conto da leiteira eólica ten un resumo doado: dos 7000 MW eólicos cos que contarían a medio prazo as empresas xeradoras localizadas en Galicia, máis da metade poderían papalos Alcoa e Maerks. Dúas bestas éolicas.
Os últimos datos provinciais anuais do volume exportado dende Galicia fóra de España que ofrece o Instituto Galego de Estatística (IGE) sitúan as dúas provincias atlánticas en posición moi destacada. Pero se nesas dúas provincias descontamos e separamos dous sectores determinantes (o de confección na Coruña e o de automoción en Pontevedra) a distribución modifícase de xeito radical ao considerar estas dúas novas “provincias” exportadoras. Algo que é ao tempo un éxito e unha debilidade da nosa economía: o feito de que a metade das nosas exportacións dependan de dúas actividades.
Para Galicia: confederación só fiscal ou total?
O actual Reino de España é un Estado plurinacional que pasou de estar completamente centralizado no eido fiscal e do gasto público a unha moi particular estrutura autonómica. Mentres que nos recursos produtivos (por caso humanos, enerxéticos e mercados que aquí revisarei) segue funcionando como unha formación social capitalista unitaria.
Juan Torres López, catedrático de Economía Aplicada. Unhas luces longas para cambiar a realidade.
Nas últimas décadas asistimos a unha intensa concentración da riqueza e o poder que dispararon a desigualdade, provocando ademais un baleirado da democracia e a un ascenso das forzas de extrema dereita. A situación non é nova, pero si que presenta certas particularidades e trazos característicos, como por exemplo a crise climática, sobre os que quixéramos que xirase unha parte relevante desta entrevista con Juan Torres.
“Dende que primeiro nos vimos arrastrados pola Grande Recesión de 2008 e, despois, polo Grande Confinamento de 2020 teño para min que as análises previas -como as miñas propias- sobre os retos sociais aos que neste século XXI nos teríamos que enfrontar, foron quedando...
Case dous de cada dez fogares viven en Galicia en réxime de alugueiro segundo o IGE, cifra que vai en crecemento (uns 160.000) e que, ademais, afronta unhas mensualidades que se disparan ao non existir un parque público de vivendas en réxime de alugueiro taxado en liña coa media europea.
Nunha recente análise, sobre o nivel de federalización dos ingresos públicos en distintos países, concluía que o Reino de España estaba lonxe da estrutura centralista de países como Francia, Italia ou Portugal, pero tamén a un nivel escaso se os referentes fosen Canadá ou Alemaña. Co que dentro de España podemos avanzar moito daquel para ser un país máis federal.
