O diagnóstico de hai uns meses sobre a evolución do emprego confírmase, e mesmo empeora, porque agora en Galicia o traballo ocupado medido en horas non só non medrou, senón que se reduciu en case un 3%. Mentres, no conxunto do Reino de España as horas de traballo ocupadas medraron nada menos que nun 35%. Un fracaso sen paliativos da economía de Galicia.
Jorge Fabra foi unha das voces de referencia nas primeiras horas de incerteza ante o apagamento eléctrico, como unha das figuras de autoridade indiscutíbel para falar do sector. Falou dende o primeiro momento dunha concatenación de sucesos pouco probábeis que terían concorrido á vez e, igualmente, foi unha das voces que dende o comezo advertiron da complexidade do diagnóstico e da dificultade de procurar respostas sinxelas nun sistema complexo.
Os datos do mes de maio do emprego en Galicia semellan ser para tirar foguetes. Porén, o triunfalismo desatado dalgúns medios non soporta sequera a máis superficial das análises.
O apagamento do sector eléctrico
Coincidindo na complexidade do sistema, as opinións sobre as posibles causas do apagamento varían segundo a fonte. Dende a Rede Eléctrica Española, que xestiona o sistema, desbotouse a hipótese dun ciberataque, inclinándose pola tese de fallos no sistema operativo e poñendo o foco nas fontes renovables, máis en concreto na enerxía solar. Posteriormente esta hipótese sería tamén desbotada.
Aos que, como en Galicia, podiamos ter todo o consumo doméstico cuberto con hidráulica nun subsistema propio, quedounos cara de parvos con este colapso eléctrico. Temos que ir cara un modelo menos centralizado, menos oligopólico e máis distribuído por áreas, un modelo que tería maior resiliencia e maior resistencia de ciberseguridade.
É sintomática de como andamos desnortados a ausencia dunha alternativa pública en tres asuntos centrais da vida como a vivenda, o mercado eléctrico e o financeiro.
Se esta estratexia funciona e as stablecoins se converten nun piar da hexemonía estadounidense, Trump terá plantado unha bomba de reloxería nos alicerces do sistema monetario global. A historia monetaria está chea dos cadáveres de esquemas que garantían a convertibilidade dunha moeda novidosa cun valor refuxio consagrado.
A política comercial e arancelaria é, xunto co euro e o BCE, das poucas que teñen un encaixe de facto federal na UE, e na que os Estados deben cumprir as políticas comúns definidas. A sintonía ideolóxica de Giorgia Meloni e Donald Trump supón unha situación de alto risco sobre as decisións dun país que é central na Unión Europea e na eurozona.
Os EEUU non teñen un problema de saldo comercial negativo con España. En 2024 exportaron 10.000 millóns de dólares por riba do que importaron do país. Galicia está entre as Comunidades coas que Estados Unidos fai un bo negocio.
Estados Unidos consegue en Galicia un superávit comercial que nos debera deixar fóra das consecuencias dos castigos inventados polo trumpismo. Máis aínda, teríamos que cargalles cun arancel do 38%, que redondeado á metade -como eles fan- quedaría no 19%.
