Foise Gene Hackman. Hai actores cun talento tan descomunal que calquera dos seus actos, dos seus xestos, dos seus diálogos, dos seus movementos é unha lección de interpretación.
Cinema
Cinema
Sentir a calor da luz na pel
Dúas enfermeiras comparten piso nunha Mumbai caótica, masificada, chea de vida e fermosa a pesar da súa hostilidade, sobre todo, para as mulleres. Payal Kapadia cóntanos o día a día de ambas. Prabha está casada cun home que leva moito tempo emigrado en Alemaña e non é...
O cinema galego en 2024: a mirada documental
O pasado ano volveu demostrar que o cinema galego conta cunha amplitude de rexistros creativos certamente admirable. Así o evidencian as distintas producións estreadas nas salas de cinema, cuxa diversidade incluía realidades coma o cinema de autor o cinema de acción, o thriller ou a comedia disparatada. No entanto, o verdadeiro protagonismo deste último ano recaeu no xénero documental.
Este contido é exclusivo para subscritores
Seguir lendo
Seguir lendo
Alberto Gracia, director de La parra
Foi un dos premios Cineuropa da edición deste ano do certame compostelán. Vén de gañar con La parra o Premio Alquimias na SEMINCI de Valladolid, logo irá ao Fetival de Xixón, ao festival Márgenes e terá senllas presentacións no Museo Reina Sofía e no MUSAC de León. Alberto Gracia mantense nun delicado equilibrio entre a experimentación e a narratividade convencional, e sempre dende unha honestidade radical dun pensamento propio aplicado ao cinema.
Este contido é exclusivo para subscritores
Seguir lendo
Seguir lendo
Parthenope ou “la frivolitè”
Parthénope, de Paolo Sorrentino, é un filme de plástico no que o fondo perde valor e a posta en escena pasa a ter un primeiro lugar en importancia (cando falo de posta en escena fágoo nun sentido amplo, comezando pola música da película). A película devén nun divertimento frívolo.
Gañar
Na primeira secuencia de Querer, un rapaz pídelle explicitamente o seu consentimento á súa parella para ter sexo. Un podería pensar que se trata dunha carta presentación rotunda para unha serie que xira en torno a esta cuestión. Pero esta miniserie dirixida e...
Máis sobre tódolos mortos que sobre os vivos
Unha muller enfróntase a un cancro terminal e decide poñer fin a súa vida antes de que esta lle resulte inhabitable. Para ilo, pídelle axuda a unha vella amiga coa que retomou o contacto mentres avanzaba a súa enfermidade. Ambas refúxianse nunha incrible casa chea de...
Cineuropa 2024. Anacos da realidade de onte e hoxe
A programación desta trixésimo oitava edición tivo o mérito de poñer a dialogar o mellor dos filmes actuais cunha mostra daqueles outros que foron capaces de retratar o seu propio tempo, de achegar reflexións que seguen vixentes. O mesmo cando reflectía a realidade dun determinado momento histórico que cando amosaba o noso mundo, Cineuropa acolleu un bo feixe de miradas coas que interpelar ao espectador.
Mares da fin do mundo: en defensa do mar a través do cinema
A mostra Mares da Fin do Mundo confírmase, a pesar da súa xuventude, como un dos festivais de cinema imprescindibles do calendario galego. Estamos ante unha cita que se define por un firme compromiso co mar e coa súa defensa, o que lle confire un valor engadido á súa programación. Clausurada recentemente a súa sétima edición (30 de setembro-3 de novembro), os seus principios mantéñense máis sólidos que nunca, demostrando que é posible medrar como evento sen renunciar aos seus valores fundamentais.
Eliminar a historia do corpo
Unha estrela decadente é desaloxada da última trincheira da súa fama agretada: un programa televisivo de aerobic. O motivo? O seu corpo xa non é novo e, polo tanto, tampouco resulta atractivo para a sociedade patriarcal de consumo. No seu momento máis baixo, unha...
