Miguel Vázquez Freire
Miguel Vázquez Freire
[Alén dos espellos] O anti-intelectualismo no cine e o discutible pasado sexi da cultura

[Alén dos espellos] O anti-intelectualismo no cine e o discutible pasado sexi da cultura

Un semanario que se difunde a escala estatal xunto con varios xornais publicou este titular na súa portada: “Xa non é sexi ser culto?” Recollía as respostas de varias personalidades da cultura, case todas ben interesantes na súa diversidade (e obrigada brevidade). O que a min me chamou a atención é que aparentemente ninguén cuestionaba a premisa da pregunta, é dicir, que en efecto houbo un pasado en que ser culto constituía un atractivo engadido no exercicio das artes amorosas.

Chus Pato, Premio Nacional de Poesía: “O poema comeza cando quedamos sen palabras”

logo-tempos-exclusivo Chus Pato, Premio Nacional de Poesía: “O poema comeza cando quedamos sen palabras”

No mes de setembro saltaba a nova da concesión a Chus Pato, polo seu poemario Sonora (Edicións Xerais de Galicia, 2023), do Premio Nacional de Poesía que concede o Ministerio de Cultura. Esta entrevista ten o seu xermolo no relatorio que presentou na Semana Castelao de Filosofía de 2023 co título “Un poema pénsase con versos finais”, e o fío condutor da conversa é o das relacións entre a filosofía e a poesía. 

Este contido é exclusivo para subscritores
Seguir lendo
[Alén dos espellos] O problema sanitario no cine USA ou Mata ao malo mais non cambies nada máis

[Alén dos espellos] O problema sanitario no cine USA ou Mata ao malo mais non cambies nada máis

En 1997 Francis Ford Coppola estreou The Rainmaker (en España distribuída co título Legítima defensa). En 2002, Nick Cassavetes estrea John Q cun estelar Denzel Washington ao fronte do reparto. Son exemplos do debate sobre o modelo sanitario dos Estados Unidos no cinema e o malestar que xera. O mesmo que explica as reaccións ao asasinato de Brian Thompson.

[Alén dos espellos] As catástrofes nas pantallas

[Alén dos espellos] As catástrofes nas pantallas

Lanzo unha rápida ollada sobre o modo en que o cine ten tratado o tema das catástrofes. Un cine que se fixo popular nos anos 70 da pasada centuria (Aeroporto, Terremoto) e desde entón vive eventuais rebentos (Twister, Volcano, 2012). Deixo de lado o subxénero límite posapocalíptico (zombis e demais) dos que xa me teño ocupado nesta mesma sección. Cales son as constantes que adoitan definir estes filmes?

[Alén dos espellos] A ciencia e o espectáculo

[Alén dos espellos] A ciencia e o espectáculo

Os responsables de Colón ADN aplicaron os recursos do espectáculo televisivo, mais non para logo desmontalo e amosar a diáfana precisión do ditame científico, senón para inverter os termos: dous pases máxicos invocando a ciencia, cuxos rigorosos procedementos nunca se amosan senón que se escamotean, para que logo toda a audiencia se sinta obrigada a aceptar o que eles deciden… que Colón non foi xenovés senón español e xudeu. O problema é, ao meu parecer, dobre porque afecta a dous campos científicos, o da historia e o da xenética.

Antonio Diéguez, autor de La ciencia en cuestión: “Falta unha mellor comprensión da ciencia como institución”. 

logo-tempos-exclusivo Antonio Diéguez, autor de La ciencia en cuestión: “Falta unha mellor comprensión da ciencia como institución”. 

Antonio Diéguez, Catedrático de Lóxica e Filosofía da Ciencia na Universidade de Málaga, atesoura unha recoñecida traxectoria como investigador no eido da epistemoloxía evolucionista, a Filosofía da Ciencia e da Tecnoloxía e o Transhumanismo. Recentemente vén de sumar á súa ampla bibliografía "La ciencia en cuestión: Disenso, negación y objetividad" (Herder, 2024), obra sobre a que centramos o diálogo que con el mantivemos. 

Este contido é exclusivo para subscritores
Seguir lendo