Antonio Diéguez, autor de La ciencia en cuestión: “Falta unha mellor comprensión da ciencia como institución”.
Antonio Diéguez, Catedrático de Lóxica e Filosofía da Ciencia na Universidade de Málaga, atesoura unha recoñecida traxectoria como investigador no eido da epistemoloxía evolucionista, a Filosofía da Ciencia e da Tecnoloxía e o Transhumanismo. Recentemente vén de sumar á súa ampla bibliografía "La ciencia en cuestión: Disenso, negación y objetividad" (Herder, 2024), obra sobre a que centramos o diálogo que con el mantivemos.
![[Alén dos espellos] Máis sobre o profesor como heroe contemporáneo](https://temposdixital.gal/wp-content/uploads/2024/08/El-maestro-que-prometio-el-mar-1080x675.jpg)
Quero ampliar a visión do heroico docente, que enunciaba no meu comentario de Entre les murs (Laurent Cantet, 2008), con dous filmes recentes: El maestro que prometió el mar (Patricia Font, 2023) e Radical (Christopher Zalla, 2023). De novo, trátase de filmes que reconstrúen “feitos reais” e de novo repito que o que me interesa deles é o que na anterior entrega chamei a “verdade xeral”. A experiencia do mestre republicano catalán Antoni Benaiges na escola rural dunha pequena vila castelá no limiar da guerra civil española, e a do profesor mexicano Sergio Suárez Correa nunha escola dunha pequena cidade fronteiriza cos Estados Unidos hai pouco máis de dez anos, ofrécennos unha perspectiva ben diferente da de François Bégaudeau no seu centro de secundaria da banlieu parisina.
Tal como salienta Xesús González Gómez, o primeiro dos epiloguistas, o dobre perigo ao afrontar a figura do noso santo laico, Alfonso Daniel Castelao, é deixarse levar pola tentación haxiográfica ou polo seu contrario, o afán desmitificador. A primeira virtude do...
Borxa Colmenero, que xa nos deixara un texto onde asumía a herdanza de Foucault (Vidas culpáveis. O controlo neoliberal do crime, Laiovento 2017), asume nesta nova obra o seguimento desa mesma herdanza na análise do neoliberalismo ou, o que o mesmo, na análise da...
![[Alén dos espellos] O profesor como heroe contemporáneo](https://temposdixital.gal/wp-content/uploads/2024/07/entre_les_murs-fotograma-1080x675.jpg)
Interésame a verdade xeral do que o filme describe, á marxe dunha fidelidade a uns determinados feitos concretos. Esa verdade xeral é a constatación de que na maioría dos países occidentais ditos “avanzados” se está xeneralizando un progresivo deterioro dos centros de ensino público encargados da escolarización da poboación de familias de clase traballadora, especialmente daquela de orixe inmigrante e racializada. Deterioro que converte en case misión imposible o labor do profesorado, enfrontado a un alumnado previamente persuadido de que nada do que faga nas aulas lle vai supoñer ningún cambio na súa vida.
![[Festival Plataforma 2024] Da cantarela das ras ao silencio](https://temposdixital.gal/wp-content/uploads/2024/06/performance-de-nuria-vil-1025x675.jpg)
No Festival Plataforma do ano pasado a chuvia desluciu a performance itinerante que con ela, coa Banda Municipal de Santiago, concibira Antón Reixa. Este ano, aínda que a ameaza da chuvia apenas provocou a apertura de paraugas dos máis precavidos (entre eles eu), nada...
Kike España é sen dúbida unha das persoas máis cualificadas para achegar unha revisión crítica do modelo malagueño de desenvolvemento urbano que nos últimos anos vén sendo presentado como un dos máis exitosos dentro
do Estado español. Unha visión útil para valorar políticas urbanas como as que se impulsan actualmente desde o concello compostelán para afrontar a problemática turística e xentrificadora da cidade histórica.
A colección Contamos a nosa historia, que dirixe o catedrático de Historia Moderna da USC Isidro Dubert e edita Edicións Xerais de Galicia, vén facendo un loable esforzo de divulgación do noso pasado que combina o máximo rigor, encargando cada obra a especialistas de...
Gerald Raunig é filósofo e teórico da arte. Conversamos con el arredor de Dividuum e Desamblaje, dous ensaios da súa autoría que constitúen un amplo programa de revisión crítica do pensamento de esquerdas.
![[Alén dos espellos] Europa non ten quen a filme](https://temposdixital.gal/wp-content/uploads/2024/06/Fotograma-de-Europa-Europa-Agnieszka-Holland-1990.jpeg)
A miña percepción é que a idea de Europa carece de épica e é evidente que os relatos con éxito (pola súa recepción masiva, sexan logrados ou non esteticamente) na gran pantalla (tamén na pequena) adoitan estar asociados coa épica da aventura, xeralmente bélica. Se Europa é asociada directamente coa UE o fracaso épico semella tornarse insuperable: non hai nada máis antiépico que a burocracia e a UE tense gañado, merecidamente ou non, o recoñecemento de frío aparello burócrata.
