Teño a Xosé Monteagudo (Moraña, 1965) como un dos nosos narradores vivos máis orixinais e capacitados, dono dunha autoridade enunciativa que o fai salientar dentro das voces da súa xeración, que é en si mesma unha benzón dos tempos para a nosa lingua e cultura, chea...
Unha das pezas máis brillantes da nosa narrativa recente é, sen dúbida, este Perder as bestas (2023) de Manuel Veiga Taboada, publicado por Xerais, que nos adentra desde a primeira páxina nun mundo de conflitos sen resolver, resultado de guerras inacabadas, en que o...
Carlos Meixide, recrea en Viva a Comuna, publicada por Xerais no 2023, os momentos da revolución como acontecemento, nunha prosa transparente e fermosa, que atravesa con claridade as atmosferas da época nun protagonismo coral no que por veces sobresaen voces diversas,...
A liña da vida é un conxunto de textos poéticos centrados no particular percorrido de madurez do seu autor, continuador de percursos anteriores celebrados e inscritos xa na historia, desde o anterior Tempo de cristal e sombras (2014).
Antón Seoane (Ferrol, 1949) é unha das grandes figuras da cultura galega contemporánea. Coñecido polo seu traballo como médico e psiquiatra e, sobre todo, pola súa monumental aportación á percepción acústica da Galiza do noso tempo, en diversas formacións, primeiro,...
Un dos grandes nomes da nosa tradición pictórica recente, Ánxel Huete, publica un libro-obxecto-poemario, titulado Pintura sen cores, editado por Bourel, en edición numerada de cen exemplares, asinados polo autor, un mangado de poemas mecanografados nunha Olympia Traveller de Luxe e pinturas orixinais do artista.
“A cantos, coma min, naceron baixo o símbolo do Fungo, que en Hiroxima e Nagashaki anunciara ao mundo unha nova era. Aos que, comigo, entre pías doutrinas e consignas imperiais, se foron facendo persoa nunha Finis Terrae avasalada e triste. A todos aqueles que...
Nesta nova edición de Loaira, de Anxo Rei Ballesteros, restáurase o texto orixinal e acométese unha orde de lectura alternativa, ao xeito da Rayuela de Cortázar, mais con Compostela a facer as veces de París, agora nos tempos de finais do franquismo e co estudantado compostelán a termar da súa utopía.
Yolanda Castaño (Compostela, 1977) representa a día de hoxe un dos talentos e valores fundamentais da tradición literaria galega por méritos propios. Inmersa nun torbeliño de actividades e de atencións aos medios como consecuencia da obtención do Premio de Poesía que concede o Ministerio de Cultura e Deporte de España polo seu poemario MATERIA, tivo a xentileza de cedernos unha parte do seu tempo para esta entrevista.
