Paga a pena deterse nos titulares de actualidade do mes de xaneiro. Non só nas bravuconadas de Trump sobre Groenlandia ou Canadá, senón na tregua en Gaza, no ascenso da extrema dereita europea ou na evolución da guerra en Ucraína. Na casa, continúa a ofensiva contra o goberno progresista mentres no ámbito galego BNG e PSdG non se entenden, para fortuna de Alfonso Rueda.
O ano que ven de pasar (2024) deixounos unha serie de “perlas cultivadas” que vale a pena lembrar brevemente. Dende a lawfare contra o goberno español ás incertezas sobre o futuro de Núñez Feijoo como presidente do PP. En Galicia, mentres Altri enfrontaba a cidadanía co goberno, este último esquecía a figura de Alexandre Bóveda.
Non cabe a menor dubida de que a nova e agora contundente vitoria de Donald Trump trae malos sinais para Occidente e para o mundo en xeral. Pero seguramente que non serán mellores, nin moito menos, para os Estados Unidos.
A actualidade política e xudicial española salta de esperpento en esperpento, dende os labirintos das maiorías parlamentarias ao lawfare. Isabel Díaz Ayuso, o xuíz Peinado ou Carles Puigdemont asómanse por este percorrido pola actualidade.
As esquerdas occidentais nin sequera son quen de opoñerse ao comercio de armas a un país que as está utilizando para masacrar o pobo palestino. Comercio que está suficientemente contrastado a pesar do silencio dos gobernos responsables. Israel é un dos Estados máis militarizados.
A grande banca española quéixase de que paga moitos impostos. Unha queixa que non deixa de producir certo bochorno e que se converte en escándalo cando é o Banco Santander, onde manda a familia Botín, quen se queixa.
Hai só uns meses entrevistabamos a Marciano Sánchez Bayle. Conversabamos con el, na súa calidade de presidente da Federación de Asociacións para a Defensa da Sanidade Pública, sobre o desenvolvemento do sistema sanitario en España e tamén da súa degradación. Hoxe soubemos do seu falecemento. Lembrámolo a modo de homenaxe recuperando aquela entrevista.
Chama poderosamente a atención e rapidez con que algúns maxistrados, con presenza en altas instancias xudiciais, e que son case sempre os mesmos, aceptan denuncias contra cidadáns ou organización das esquerdas.
Que efectos prácticos ten esta resolución? Dado que a Corte Penal Internacional non ten forza policial propia e que países como Estados Unidos, China, Rusia, India, Israel, Irán e a maioría das monarquías arábigas non a recoñecen, as posibilidades de que Netanyahu e Yoav Galiant sexan xulgados na Haia son practicamente nulas.
Sería unha irresponsabilidade histórica que PODEMOS colaborara directa ou indirectamente a que se abriran uns novos tempos políticos, por caso, facendo caer o presente goberno (PSOE/Sumar).
