Hai algo máis dun ano publicaba unha análise titulada “Débedas públicas, mellor lonxe dos mercados” (12/11/2023) centrado no asunto do Fondo de Liquidez Autonómica (FLA) sobre o que, na recente Conferencia de Presidentes, se comprometeu Pedro Sánchez a facer unha proposta de condonación a cargo da débeda do Estado. Para iso convocaríase un próximo Consello de Política Fiscal e Financeira.
Se analizamos a variación porcentual de ocupados nas diferentes Comunidades Autónomas, vemos que Galicia ocupa a décimo primeira posición das dezasete Comunidades Autónomas, cun crecemento do emprego moi por baixo da media. Un dato que contrasta cos de comunidades moi turísticas, deixando claro cal é o actual “modelo de crecemento” no conxunto de España.
A pesar da desfeita na súa xestión da pandemia e dos escándalos xudiciais que envolven a Donald Trump, os hiper capitalistas dixitais dos Estados Unidos van agora da súa man para manter a hexemonía militar e tecnolóxica daquel país. Pois hoxe está claro que esas son as dúas caras dunha mesma moeda.
En liña co suposto liderado de Galicia en crecemento económico durante 2024, a Xunta impulsa a idea dun balance moi positivo do emprego no mesmo ano. As cifras, pola contra, permiten chegar a unha conclusión matizada: Galicia é cuarta pola cola en España en novos cotizantes.
É innegable -véxanse senón as cadeiras xiratorias- a influencia das empresas enerxéticas sobre os Gobernos da Moncloa. As grandes empresas do sector contan moito en Euskadi e en Catalunya e son quen de facer que PNV ou Junts tapen o nariz e voten contra do imposto eléctrico xunto cos que din querer ilegalizalos (Vox). Practican o patriotismo eléctrico “a la madrileña”: os ricos non pagan impostos. E súmanse ao PP.
Nos últimos corenta e cinco anos Galicia pasou de ter nove de cada cen ocupados pasamos a ter só apenas cinco. Unha caída de case o 50%. Se mantivésemos o peso no total da ocupación do Reino de España precisariamos ter novecentos mil ocupados máis, e superar así os dous millóns.
Moito se fala ultimamente sobre se os ingresos fiscais derivados da súa riqueza (PIB) deberan quedar en cada nacionalidade ou rexión do reino de España. E tamén que a orde ou ranking do PIB non debera verse alterado pola intervención pública. Do que non se fala tanto é de que esas caixas estancas e esa xerarquía depende doutras caixas que están abertas de todo, e de outras xerarquías invertidas.
Estamos diante dunha obra colectiva relevante e moi oportuna. Cun norte claro: superar o esquecemento do mar nas análises e relatos sobre Galicia. Porque ao tentar facelo polo miúdo ao longo na nosa historia, como se comproba nos capítulos deste libro, veremos “que...
Máis aló de Trump: todos somos responsables
O ascenso político de Trump coincide cun declive social en EEUU, unha erosión das normas de cortesía, de respecto e de convivencia. Trump non é a causa, senón un síntoma. A súa omnipresencia mediática durante unhas cinco décadas coincidiu cunha erosión política en Estados Unidos, liderado por cada presidente desde Reagan ata Trump, e frecuentemente coa participación do partido opositor.
