Nun barco só
A dereita ten mellores medios propagandísticos. Iso din, iso parece ser a realidade ou, polo menos, iso observamos dentro das aulas e, supoño, dentro da sociedade. Veño de ler a última obra de Santiago Cortegoso, unha peza dramatúrxica na que se narra, con moita...
Soster o mundo
Xa vai a terceira vez, seguida, que me pasa. Cae o pano, aplaudimos, e incluso en certas ocasións pómonos de pé e berramos: Bravo! Bravo! Bravo!
We could be heroes
A canción di que poderíamos ser heroes (e heroínas) por un día. Eu digo que levan cometendo heroicidades xa varios anos, mais os seus nomes só son coñecidos nos círculos docentes de quen está implicada e nas bocas das nais e pais que se preocupan, moito e de xeito moi...
Artesáns
Hai xente que pasa a vida enteira dialogando coa arte. En Galiza temos uns cantos, non moitos, e unhas cantas, non moitas. En xeral, non moi recoñecidas. O compromiso coa creación e coa arte vai alén dos contratos hipotecarios, fíxense ben no que lles estou a dicir....
Manifesto da bióloga en sol-dadura
Agosto é un mes complicado para a escrita. É mellor setembro, cando todo parece empezar de novo. En La Voz de Galicia, en pleno agosto, un sindicato denuncia que na oferta de prazas do CADP (a listaxe na que se lles di ás persoas funcionarias de educación que aínda...
Europa está xorda
Iso é o que di. Eu inclino a cabeza e non preciso das palabras para facerlle entender que perdín o fío da conversa, “que unha boa matanza non estrague un mal concurso”, remata. E xa chega a explicación coa lembranza dos 375 puntos de Israel nesta Eurovisión. No...
Desta auga non beberei
A fórmula química da auga inclúe dous átomos de hidróxeno e un de osíxeno. Auga pura, que non ten que ver co que coñecemos como auga doce. Auga que, de entrada, non sería unha boa idea beber, mais auga que mantén eses tres preceptos cos que definimos o líquido...
Ler en bragas
Un día morre Akira Toriyama e case pensas: “xa está, isto está chegando ao límite do que podemos absorber coma postadolescentes eternos” e, sendo xaponés, tes en consideración se terá momentos de se aparecer en forma de paxaro, e se terá querenza por este pequeno país...
Amadriñar as donas do destino é un reto e unha felicidade. Na procura do tear, do fío e das tesoiras para cadansúa norna, reconstrúo todas as feridas das veces que nos derrotan no nome do machismo, no nome da desigualdade, no nome da sociedade patriarcal demoledora.
As habitantes das casas lindas óllanse nos espellos, apértanse forte para loitar contra a friaxe cando se miran núas. Botan cremas e maquíllanse e visten as mellores roupas e na derradeira superficie reflectante, a do recibidor, ensaian o sorriso co que vestir a súa máscara antes de saír á rúa.
