A disonancia neoliberal (V)
O neoliberalismo é un afloramento do subconsciente capitalista, o que este tiña en mente e non se atrevía a verbalizar. O gurú Peter Thiel anuncia que “democracia e liberdade deixaron de ser compatibeis” ou “a competencia é para perdedores... o monopolio é a condición...
A disonancia neoliberal (IV)
O neoliberalismo di querer que o Estado quite as súas mans porcas do mercado. Os demócratas, que o mercado quite as mans porcas do Estado. Pode parecer o mesmo, un palíndromo. O mercado quere que a democracia non interfira no carácter discrecional e as relacións de...
A disonancia neoliberal (III)
As teorías económicas neoliberais non buscan facer números e cadrar as contas. O obxectivo é traducir un programa político a números e relatos morais, a matemáticas e literatura, o programa é a lexitimación da inxustiza social en favor das oligarquías. Un exemplo, os...
A disonancia neoliberal (II)
O capitalismo morreu, todo está permitido. O descarrilamento comezou hai medio século, tras un cambio de agullas que o converteu nun accidente á espera de consumarse, o neoliberalismo. Nas décadas seguintes cada paso dos reguladores consistíu en quitarse do medio ou...
A disonancia neoliberal
Calquera empresario sabe que nunca acontece o previsto no lugar e o momento previsto e do modo previsto. A realidade é fractal, non fai falta ser empresario, isto apréndeo calquera proxenitor cando educa os fillos. Os economistas libertarios son froito da testosterona e teñen tanto uso práctico coma o meteorólogo que nos dea a previsión do tempo de mañá baseándose na media anual de temperaturas, precipitacións, vento e frontes para ese día do ano.
Altri, refuxiada climática ou faraute de catástrofes?
O biólogo e escritor Xurxo Pérez Pintos faime chegar unha análise que merece ser divulgada. O título deste artigo é seu. “As actividades económicas baseadas no cultivo do eucalipto son climodependentes. Son viábeis nun estreito rango de condicións medioambientais, as...
Os Estados Unidos e Gaza
A relación dos EUA e Israel a respecto do conflito en Palestina revela doses de cinismo complicadas de dixerir para unha mente racional, coma se unha nai lle entregase ao fillo heroinómano cargamentos de opio a diario ao tempo que lle advertise: nin se che ocorra...
Isto é Esparta!
Chamarlles Xogos aos olímpicos é unha ironía semellante a chamarlle xogo ás apostas. A competición é o contrario do xogo. Xogo sería un proceso de intercambio colaborativo entre iguais, mentres que o deporte prioriza a fin e xerarquiza os intervintes.
Obediencia incivil
A paz tivo sempre boa sona, case tanto como a guerra. Lembro os selos de correos cos que a ditadura franquista conmemoraba a vitoria da súa Cruzada militar, os “25 anos de Paz”. Neses selos víanse unha espiga de trigo, unha póla de oliveira, un encoro, as casas...
A Transacción de don Torcuato
Nestes días de zozobra e abismos á espreita, cando o Colectivo Frankenstein acaba de arruinar a sagrada herdanza da Transición por medio da Lei de Amnistía, arrasando con aquel consenso fraternal de pantalóns acampanados, camisas azuis, barbas protohipster,...
