A disonancia neoliberal (II)
O capitalismo morreu, todo está permitido. O descarrilamento comezou hai medio século, tras un cambio de agullas que o converteu nun accidente á espera de consumarse, o neoliberalismo. Nas décadas seguintes cada paso dos reguladores consistíu en quitarse do medio ou...
A disonancia neoliberal
Calquera empresario sabe que nunca acontece o previsto no lugar e o momento previsto e do modo previsto. A realidade é fractal, non fai falta ser empresario, isto apréndeo calquera proxenitor cando educa os fillos. Os economistas libertarios son froito da testosterona e teñen tanto uso práctico coma o meteorólogo que nos dea a previsión do tempo de mañá baseándose na media anual de temperaturas, precipitacións, vento e frontes para ese día do ano.
Altri, refuxiada climática ou faraute de catástrofes?
O biólogo e escritor Xurxo Pérez Pintos faime chegar unha análise que merece ser divulgada. O título deste artigo é seu. “As actividades económicas baseadas no cultivo do eucalipto son climodependentes. Son viábeis nun estreito rango de condicións medioambientais, as...
Os Estados Unidos e Gaza
A relación dos EUA e Israel a respecto do conflito en Palestina revela doses de cinismo complicadas de dixerir para unha mente racional, coma se unha nai lle entregase ao fillo heroinómano cargamentos de opio a diario ao tempo que lle advertise: nin se che ocorra...
Isto é Esparta!
Chamarlles Xogos aos olímpicos é unha ironía semellante a chamarlle xogo ás apostas. A competición é o contrario do xogo. Xogo sería un proceso de intercambio colaborativo entre iguais, mentres que o deporte prioriza a fin e xerarquiza os intervintes.
Obediencia incivil
A paz tivo sempre boa sona, case tanto como a guerra. Lembro os selos de correos cos que a ditadura franquista conmemoraba a vitoria da súa Cruzada militar, os “25 anos de Paz”. Neses selos víanse unha espiga de trigo, unha póla de oliveira, un encoro, as casas...
A Transacción de don Torcuato
Nestes días de zozobra e abismos á espreita, cando o Colectivo Frankenstein acaba de arruinar a sagrada herdanza da Transición por medio da Lei de Amnistía, arrasando con aquel consenso fraternal de pantalóns acampanados, camisas azuis, barbas protohipster,...
Foi Fraga Iribarne, o franquista que anda de xira polos escenarios na divertida comedia de Esther Carrodeguas, quen bautizou os nacionalistas como “os do non”, golpe de imaxe que fai cargar o rival político coa culpa do fracaso dos “grandes proxectos” para Galiza, a...
Galicia, sitio indistinto
A desmontaxe da nosa relevancia cultural e da iniciativa reinvindicativa, xunto coa rapañota e reparto da riqueza común, son os obxectivos fulcrais do PP, para iso se fundou e para iso leva traballando décadas.
Un dos triunfos da dereita en catro décadas case ininterrompidas de goberno é facernos sospeitar da nosa propia capacidade de observación e de raciocinio. Dicía Borges que o xornalismo se basea na falsa crenza de que todos os días sucede algo novo. Julio Iglesias, a banda sonora do PP, cantaba que uns veñen e outros van pero a vida segue igual. Se tivésemos hibernado no ano ‘89 e espertásemos hoxe, apenas notariamos cambios a mellor atribuíbeis á Xunta.
