O resultado electoral responde a factores emocionais e a figura referencial que atravesou a política de Ecuador no último século: Rafael Correa. É unha polarización con tintas emocionais entre partidarios e detractores.

Carta de axuste
E digo eu…
A velas vir
Cara B
Luz de gas
As Claves
Carta de axuste
E digo eu …
A velas vir
Luz de gas
Cara B
Fiadeiro
O resultado electoral responde a factores emocionais e a figura referencial que atravesou a política de Ecuador no último século: Rafael Correa. É unha polarización con tintas emocionais entre partidarios e detractores.
Coa morte do papa Francisco, a Igrexa católica ten a sede vacante. A elección do sucesor estará moi condicionada por dous factores: o marco xeopolítico -inestable, tensado por Trump e na onda reaccionaria que necesita o capitalismo da vixilancia-, e a polarización eclesial, cun sector ultracatólico disposto a dar a batalla contra os seguidores do ‘papa woke’. Ao que se engade a demanda de cambios estruturais pendentes, cos que adaptar a Igrexa aos desafíos do século XXI. Con todo iso por diante, resulta difícil predicir o que saia do cónclave.
Todos os créditos do FMI e o Banco Mundial son concedidos a condición de que Ucraína continúe coas (contra)reformas necesarias para a integración na UE.
Á administración Trump pouco lle importa activar ao máximo a súa extracción de hidrocarburos para exportar se con iso ten un as negociador na manga, por moito que na UE se digan preocupados pola descarbonización e o colapso climático.
Erran quen atribúen o comportamento de Donald Trump á tolemia. O presidente dos Estados Unidos procura reasentar o papel do seu país na nova orde global, mesmo se implica desmantelar as democracias e os sistemas de lexitimación.
O pragmático sentidiño e a reclamación identitaria volven darse a man no discurso dun PPdG que celebra a transferencia da competencia en costas como unha auténtica reconquista oceánica.
Os EEUU non teñen un problema de saldo comercial negativo con España. En 2024 exportaron 10.000 millóns de dólares por riba do que importaron do país. Galicia está entre as Comunidades coas que Estados Unidos fai un bo negocio.
Coincidindo coa celebración neste 2025 do Ano Castelao, pareceme oportuno deixar constancia de como entre 1935 e 1943 Castelao falou dun horizonte federal non menos de duascentas veces no seu “Sempre en Galiza” (que fora publicado no ano 1944). Mentres, “confederación” ou “confederal” apenas o empregou quince veces, e case sempre para referirse á unión da Federación Hespañola con Portugal como Confederación Ibérica.
Moi seguramente que na súa curta historia a Unión Europa non se atopou nun momento tan transcendental para a súa existencia e o seu papel no mundo como na actualidade. Se as evidencias son cada vez máis claras, as causas tamén o son.
Estados Unidos consegue en Galicia un superávit comercial que nos debera deixar fóra das consecuencias dos castigos inventados polo trumpismo. Máis aínda, teríamos que cargalles cun arancel do 38%, que redondeado á metade -como eles fan- quedaría no 19%.
O Liberation Day trumpista afectará gravemente algúns dos sectores produtivos, caso do naval, o químico e farmacéutico, ademais do do viño. O impacto, xa que logo, será “por parroquias”, pero importante en sectores de alto valor engadido.
Pode que iso de MAGA (Make America Great Again) teña que agardar e que, en contra do que esperan as autoridades estadounidenses, as medidas que se están adoptando conduzan o país a unha recesión que, con toda seguridade, arrastrará a outras economías.
As conselleiras de Medio Ambiente e de Economía, Ángeles Vázquez e María José Lorenzana respectivamente, compareceron para facer pública a Declaración de Impacto Ambiental favorábel á instalación da fábrica de Altri en Palas de Rei. O proxecto, malia a forte contestación social, continúa así o seu camiño cara a unha materialización que segue sen resultar nítida.
Chegado, como parece, un tempo de ameazas globais, as esquerdas españolas seguen atrapadas nunha contradición que as leva a unha incomodidade existencial cando se trata de falar de seguridade e defensa. Pode unha esquerda democrática, que aspira a gobernar e protexer os dereitos da cidadanía, seguir ignorando as necesidades de Europa en materia de defensa?
Para defendermos Europa, comecemos por construíla como algo máis ca un mercado, como un bastión de democracia e dereitos humanos e coas ferramentas e políticas comúns que xeran cohesión, benestar e identidades, valores e soños compartidos.