Ía ser unha factoría de fibra téxtil. Pero o anuncio tiña trampa: a principal produción dese proxecto que a portuguesa Altri quere instalar na Ulloa será pasta de celulosa. Unha macrocelulosa que ameaza espazos naturais que garanten a supervivencia dos moradores desa comarca luguesa. Contando coa complicidade de Rueda, que ao declaralo “proxecto estratéxico” era sabedor do engano. Con esa carga destrutiva, concederlle os 250 millóns dos Next Generation que solicita sería suicida.
Non foi posible o cambio. Malia a febleza do seu candidato e a ausencia dun proxecto definido de país, a dereita acadou a súa quinta maioría absoluta. O articulista abunda no control escenográfico por parte do PPdG dunha campaña que, ademais de pillar en coiros a unha parte das esquerdas, serviulle para sobreexcitar cun relato de bos e malos o seu tradicional espazo sociolóxico de poder. Contando para conseguilo coa complicidade encubridora e militante dos medios de comunicación, públicos e privados.
Unha vez máis, coa proximidade da convocatoria electoral, os medios públicos demostran a súa dependencia. Que se traduce en múltiples fórmulas de desinformación e manipulación. Adaptan as súas axendas ás dos coordinadores de campaña do PPdG, como ocorreu por exemplo durante a pésima xestión da crise dos pellets, levando a Rueda a pintar a mona en programas folklórico/populistas ou meténdoo con calzador no medio dun Telexornal.
Das políticas que dirixiu nestes 19 últimos meses non é posible deducir outra cousa que non sexa confirmar que Rueda, ademais de ventrílocuo de Feijóo en declaracións e discursos públicos, tamén exerceu as súas competencias non para desandar os efectos destrutivos dos gobernos dos que el mesmo formou parte, senón para apuntalalos.
Andan as dereitas de borracheira democrática, e no fragor da algarada, pasan do que viva España ao se rompe España nun zigzag. Ás portas de Ferraz, noite tras noite, abandeirados sen escudo e embozados con pedrigrí nazionalista cántanlle a Sánchez o Cara al sol, para que se entere de quen está nas cociñas da movida.
A causa nacional, que lle servira a Bush para alinear a practicamente todos os grandes medios norteamericanos na guerra que emprendeu contra o terrorismo tras os atentados do 11-S, retomouna Netanyahu tras o 7-O. Con éxito: conseguíu o plácet de toda a prensa israelí, agás o diario Haarett, e someteu Gaza a un apagón informativo.
A amnistía dáse xa por descontada. Porque a Constitución non prohíbe expresamente que un Congreso soberano poida aprobar, a través do procedemento establecido, unha lei orgánica de amnistía para feitos directamente relacionados co Procés.
Por máis que a andanada españolista, que agora ten nos neofascistas de Vox aos seus máis fanáticos telepredicadores, veu actuando eficazmente de cortalumes negando a realidade, a chamada cuestión territorial reaparece e penetra unha e outra vez nas axendas do Estado...
Gobernos Drácula
O fascismo do século XXI non evidencia a súa natureza criminal mediante estentóreas e ruidosas manifestacións, como sucedeu nos anos previos ao da súa derrota, en 1945. Acomodou a súa estratexia, sen renunciar ao seu obxectivo de sempre: corromper todo o que...
A convocatoria express de eleccións xerais para o 23 de xullo responde no fondo ao medo de Sánchez a que, vendo a eficacia da estratexia político/mediática de manipulación e propagación desenvolvida antes e durante a campaña, Feijóo e Abascal compitan en reeditala, e teñan tempo de aquí a fin de ano para conseguir que ese desacougo, que vén de penalizar con saña ás esquerdas españolas, acabe en desesperanza e depresión.
