A Xunta enfróntase ao Goberno polos fondos europeos e ao BNG por Castelao mentres a TVG vai perdendo músculo. Neste panorama, os socialistas encaran unhas primarias fundamentais nun partido con versos soltos.

A Xunta enfróntase ao Goberno polos fondos europeos e ao BNG por Castelao mentres a TVG vai perdendo músculo. Neste panorama, os socialistas encaran unhas primarias fundamentais nun partido con versos soltos.
En liña co suposto liderado de Galicia en crecemento económico durante 2024, a Xunta impulsa a idea dun balance moi positivo do emprego no mesmo ano. As cifras, pola contra, permiten chegar a unha conclusión matizada: Galicia é cuarta pola cola en España en novos cotizantes.
Unha das peores perversións da política contemporánea é aquela que permite retratar a alguén como un monstro ata que a necesidade fai inevitable a súa redención. É o que lle pasou a Abu Mohammed al-Jolani, o novo home forte de Siria tras a fuxida do sanguento ditador Bashar Hafez al-Assad, a quen os países de Occidente cualificaron durante décadas de terrorista pero a quen agora se ven obrigados a recoñecer como un líder respectable.
Pablo Sapag, profesor da Universidade Complutense de Madrid, dedicou a súa vida profesional aos estudos sobre propaganda de guerra e comunicación en conflitos armados. Correspondente de guerra durante máis dunha década e con ascendencia siria, boa parte dos seus traballos de divulgación céntranse na situación dese país a partir da guerra desatada no ano 2011. Coa caída do réxime sirio e o exilio de Al Assad, quixemos contar coa súa voz para coñecer o que sucedeu e, especialmente, o que pode suceder en Siria.
A manifestación do 15 de decembro representa a culminación -de momento- da contestación popular á implantación do proxecto da pasteira na Ulloa. Científicos e científicas de diversas disciplinas argumentaron tamén en contra da instalación. Visto o visto, se ao goberno galego lle quedara un ápice de dignidade, non cabería outra medida máis racional, sensata e democrática que a da paralización inmediata. Pero non. O goberno galego insiste teimudamente nas súas supostas bondades.
É innegable -véxanse senón as cadeiras xiratorias- a influencia das empresas enerxéticas sobre os Gobernos da Moncloa. As grandes empresas do sector contan moito en Euskadi e en Catalunya e son quen de facer que PNV ou Junts tapen o nariz e voten contra do imposto eléctrico xunto cos que din querer ilegalizalos (Vox). Practican o patriotismo eléctrico “a la madrileña”: os ricos non pagan impostos. E súmanse ao PP.
Logo dun ano electoral que inaugurou o ruedismo propiamente dito, era de supor que dende o PPdG, o BNG e o PSdG houbese moito que dicir para pechar 2024. E hóuboo, por suposto, sen ningún matiz nin punto de encontro próximo. A xulgar polo que se conta dela, existen polo menos dúas Galicias, se cadra tres ou máis.
O ano que ven de pasar (2024) deixounos unha serie de “perlas cultivadas” que vale a pena lembrar brevemente. Dende a lawfare contra o goberno español ás incertezas sobre o futuro de Núñez Feijoo como presidente do PP. En Galicia, mentres Altri enfrontaba a cidadanía co goberno, este último esquecía a figura de Alexandre Bóveda.
A semana pasada, cos derradeiros compases do ano, as tropas israelís mataron outros cinco xornalistas, todos palestinos, en Gaza. A fría estatística non deixa lugar a dúbidas: Israel é o Estado que máis xornalistas mata hoxe no planeta, con máis de 155 durante a presente guerra.
Cunha Europa cada vez máis fragmentada e escorada cara a dereita, nun mundo cada vez máis proteccionista e moi marcado polo regreso de Donald Trump á Casa Branca e o seu previsible impacto nas relacións internacionais, o vindeiro exercicio ameaza con ser aínda máis conflitivo.